عدل و امتحانات الهی

 بسم ا… الرحمن الرحیم

بروز هر گناهی از یک مسئله نشأت می گیرد و آن دروغی است که هر انسان به خود و پس از آن به دیگری می گوید. به همین سبب است که دروغ گو را دشمن خدا می نامند؛ چرا که هر دروغی دریچه ای برای ورود شیطان به درون و مجوزیست برای ارتکاب به گناهان بزرگ و کوچک.

پایه و اساس دین مبین اسلام پذیرفتن توحید، عدل، معاد، نبوت و امامت است. در بین این اصول نمی شود بر عدل خدا ایمان نداشت؛ چرا که بخش اعظمی از محبت و عشق خداوند در عدل و بنده پروری اوست. مومن و متدینی که عدل خداوند را اساس بندگی می داند هرگز به مقایسه خود با دیگری نمی پردازد چون می داند خداوند اگر صرفاً بر اساس عدلش رفتار کند، هر گناهکار توبه کننده ای را در روزهای واپسین و پایانی عمرش می بخشد. زیرا خود وعده کرده توبه و ندامت بندگانش را می بخشد و می آمرزد اما وقتی می بینیم فردی علیرغم کسب حرام و ارتکاب گناه در ثروت غوطه ور شده نباید به عدل خدا تردید کنیم چون خدای بلند مرتبه می داند که اگر این فرد به توبه و پشیمانی برسد بر حسب وعده خدا بخشیده می شود، پس باید به مال و ثروت دنیا مشغول باشد تا فرصت توبه پیدا نکند.

گاهی فقر بر خلاف سختی و مشقتی که به انسان وارد می کند، انسان را از طغیان گری و شقاوت دنیا و آخرت نجات می دهد چون در این هنگام باز همان خدای داناست که می داند اگر بنده اش به ثروت و مکنتی برسد از مسیر درست خارج می شود و گمراهی در پیش می گیرد.

از مصائب و امتحانات الهی نهراسیم و در پیمودن مسیر بندگی از قدرت لایزال او مدد بگیریم تا این امتحانات تلنگری بر بیداری و هوشیاری ما باشند و نه هراسی بر هراس های گذشته. خداوند خود فرموده آنچه از بلا و مصیبت برای شما فرستاده می شود از اعمال خود شماست. بدیهی است انسان ها با هر دین، مذهب و آئینی هرگاه از دایره نظم الهی و رعایت قوانین جهان خارج شوند به درد و رنج و مشقت دچار می شوند.

امتحانات الهی از بیماری تا مصیبت عزیزان، فقر و تنگدستی همگی می آیند تا انسان ها را از خواب غفلت بیدار و متوجه خروجشان از نظم الهی کنند. بی جهت نیست که گفته شده اشک هایی که از چشمان ما می آیند، عرق هائیست که باید در تلاش در رسیدن به اهدافمان می ریختیم و اما تنبلی، بی حوصلگی و عدم آگاهی ما را به چنین رنجی رسانده است.

ایمان و اعتقاد به خدا وقتی در انسانی ایجاد شود او را به منبع نور، عشق و مهر متصل می کند و آن وقت است که نور نمی گذارد تا او در ظلمت و تاریکی عمر بگذراند و متاع پر بهای عمرش را به بهای ناچیز بفروشد. باشد به واسطه پرتو نور مولا ساعات عمرمان سرشار از نور و رحمت الهی باشد. والسلام…