حسادت(اشتهای کاذب روح)

بسم ا… الرحمن الرحیم

برخی بیماری های جسمی در انسان ها عوارضی چون اشتهای کاذب ایجاد می کند، به این صورت که فرد مدام تمایل به خوردن غذا دارد و احساس سیری در او ایجاد نمی شود. برخی خصلت ها و صفات ناپسند در انسان ها نیز چنین عمل می کند؛ یعنی فرد به واسطه داشتن آن صفت همواره تمایل به مورد توجه واقع شدن مکرر و قدرت طلبی دارد و درون او با یک یا دو بار توجه و محبت راضی و قانع نمی شود.

افرادی که روح و درونشان دچار اشتهای کاذب شده است دو دسته اند. یکی آنان که پس از گذر شرایط و مسئولیت عادی زندگی و کاریشان عهده دار مسئولیت های بزرگ تر می شوند اما پس از هر بار عهده دار شدن، روحشان تأمین نمی شود و مدام میل دارند تا مسئولیتی بیشتر و سنگین تر را به عهده بگیرند و متأسفانه با وجود مسئولیت هایی که عهده دارند، بسیار ناراضی از موقعیت خود هستند. دسته دوم نیز افرادی هستند که به هر قیمت طالب مطرح شدن هستند حتی اگر آن موضوع یا کاری که انجام می دهند سنخیتی با نوع شخصیتی، اجتماعی و اعتقادی آنان نداشته باشد.

پیامد روح آسیب دیده ای که دچار اشتهای کاذب شده حسادت است؛ یعنی همان دریچه ای که شیطان به سهولت به نفس ورود می کند و به تخریب آن مشغول می شود. به یاد داشته باشیم برخی خصلت و رفتارها برگرفته از ذات و توانایی های فردی یک انسان است، سعی نکنیم به خاطر مطرح شدن به تقلید آن رفتار بپردازیم؛ چرا که هر یک از ما توانایی های مخصوص به خود را داریم که با کشف آن می توانیم بهترین خودمان باشیم و در راستای استعدادهای خودمان در خدمت به خلق خدا باشیم.

در دنیایی که زندگی می کنیم ممکن نیست اتفاق یا حادثه ای واحد برای یک نفر چند بار تکرار شود مگر آن که در دل آن اتفاق درسی باشد که بخواهد ما را متوجه ضعفی در درونمان کند. به طور مثال نمی شود یک فرد هم در محیط کار، هم در محیط خانواده و هم در بین دوستان و آشنایان مورد طرد شدگی واقع شود، بدیهی است کنش درونی ضعیفی در او وجود دارد که منجر به واکنش طرد شدگی در او می شود، پس باید در چنین مواقعی دنبال ریشه مشکل و آسیب در درون فرد و دنیای بیرون و گذشته او گشت. علت را که جستجو کردیم باید صبور باشیم و به آرامی و اصولی از روح بیمارمان پرستاری کنیم تا روحمان درمان شود و به آرامش و اطمینان برسد.

مگر نه این که مدعی عشق به حضرت رسول (ص) و آل بزرگوارشان هستیم. آیا تاکنون خطا و اشتباهی از دختر عزیزشان دیده یا شنیده ایم؟ دختری که در سایه قدرت و شأن و عظمت پدر می توانست هر گونه که می خواهد زندگی کند اما آیا جز ساده زیستی، بخشش و کرم وصف ناپذیر از آنان در یاد داریم؟ پس می شود با شناخت و آگاهی هم چون فاطمه، فاطمه ماند و در دل ها تا ابد جاودان شد.

حسادت بود که عایشه را مجاب کرد تا بر پیکر اسلام ضربه های مهلکی وارد کند و جنگ و عداوت به پا کند. حسادت عایشه به عشق بی انتهای رسول خدا (ص) بر دخترش خانم حضرت زهرا (س) و حسادت به جایگاه و منزلت حضرت علی (ع) بود که عایشه را برافروخت وگرنه حضرت زهرا (س) همان دختر بی بدیل آقا رسول ا… (ص) است که لقب ام ابیها را از پدر گرفت، همان زنی بود که پرورش روح را مقدمه رشد جسمانیشان قرار دادند و چنان عظمت یافتند که ظواهر و عوامل دنیا ذره ای درون غنی ایشان را متزلزل نکرد.

ایام شهادت تا ولادت بهترین زنان عالم را سپری می کنیم، زمانی که بهترین فرصت برای کند و کاوهای درونی برای زنان و مردان است. از ایشان شجاعت، باور، بخشش و مهربانی شان را الگو بگیریم. بیندیشیم که حسادت عایشه و شجاعت حضرت زهرا (س) مختص آن دوره نبوده، حسادت همچنان جاری است و این دام شیطان برای گرفتن طعمه همچنان پهن است. همه آنچه بر بزرگان دین و ائمه معصومین گذشته در دنیای امروزی ما نیز قابل تعمیم است. می شود مادری هم چون حضرت زهرا (س) بود و زینبِ (س) عاشق و قدرتمند تربیت کرد که کاخ یزید و یزیدیان را با جسارت و شجاعتش لرزاند.

به کودک درونمان سر بزنیم و با برطرف کردن عقده ها و ضعف هایمان او را از بند رنج و درد نجات دهیم. عادات مخربمان را تغییر دهیم و بدانیم برای تغییر هر عادتی نیاز به عشق بالاتری است. وقتی انگیزه و عشق بیشتری بر عمل یا رفتاری صحیح تر و قانونمندتر داریم، بی شک عادات گذشته با سرعت بیشتری به سمت نابودی و با جایگزینی بهتر از خود حرکت می کنند.

پیش تر از این گفتیم اعتیاد تنها اعتیاد به مواد مخدر نیست. نوع بیان، نوع خواب و نوع خوراک ما همگی انواعی از اعتیادهای ما هستند که می توانند مانع رشد و تعالی ما باشند. اینجاست که باید شناسایی کرد و از عادت های مخرب و غلط با عشقی بیشتر به سوی عادت های صحیح حرکت کرد. وابستگی ها باید از روح انسان جدا شود تا روح قدرت اتصال به یار را بیابد، خودآزمایی کنیم و عادات بد خود را بشناسیم. همیشه گفتیم رقابت سالم خوب است اما اگر رقابتی به حسادت تبدیل شد ابتدا خود فرد را به ورطه نابودی می کشاند. امید که با آگاهی و خلوص بیشتر به جایگاه واقعی انسانی خود نزدیک و نزدیک تر شویم. والسلام….