مشق عشق 110 درس هایی از تکامل، معرفت، خودسازی
بسم ا… الرحمن الرحیم
به یمن پیشرفت علم بشری ، امروزه برای اجرای کردن تحقیقات و پژوهش ها هم راستا با این پیشرفت و تکنولوژی نشویم و به راحتی اطلاعات مورد نیاز را بدست آوریم .
کسب اطلاعات و آگاهی اسباب پیشرفت و ترقی را فراهم می کند، اما مهم ترین قسمت پیشرفت در هر فردی میزان سازندگی و مسولیت پذیری است که به ازای این پیشرفت بدست می آورد .
سعی و تلاش ، دشواری و سختی هایی که در بدست آوردن هر چیزی انسان متحمل می شود ، موارد اکتسابی ما را ماندگارتر می کند .
گفتیم هدف غایی و نهایی ما عشق به کمال ، عشق به تقرب ، عشق به رسیدن ، عشق به معبود و عشق برگشت به اصل و اصلیت وجود انسانی و مقام انسانی است .
هیچ انسانی برای رسیدن به چنین عشق حقیقی و گذر از مسیر پر پیچ و خم عاشقی نمی تواند بی تفکر ، اندیشه و بدون دغدغه حرکت کند و به هدف برسد .
برای تزلزل پیدا نکردن در این مسیر باید بادکنک وجودیمان را در زمان و مکان درست رها کنیم تا به درستی پرواز کند و اوج بگیرد .
رسم سفر کردن و برپایی جلسات پرسش و پاسخ برای عارفان ، علمان و دانشمندان گذشته در جهت کسب علم و دانش و پژوهش و فتح قله های دانش در ازای زحمات بی دریغ و تلاش های مدام و مستمر ، ماندگارترین علوم بشری را رقم زده تا هم اکنون نیز علی رغم پیشرفت علم و تکنولوژی بیشترین بهره و سود از این منابع و مأخذ برده شود .
فراموش نکنیم ما هم برای به گل نشستن و شکوفا شدن باید پذیرای هر زحمت ،سعی و تلاش عاشقانه ای باشیم .
وقتی کاروان نورانی آقا امام حسین (ع) با کمال عشق و عرفان و آگاهی راهی قربان گاه و میعادگاه وصل می شود ،آقا امام حسین (ع) بارها و بارها هدف حقیقی و با ارزش خود را از حرکت بازگو می کنند .
حالا که ما هم به حرمت عشق و به لطف خدا انتخاب و دعوت شدیم و رنگ متفاوت بندگی گرفتیم نباید فراموش کنیم که قدم های محکم تر ، بلندتر و اساسی تری برای گذر از این مراتب و وادی ها برداریم و نباشیم از آن دسته انسان هایی که علی رغم بر ملا شدن حقانیت حقیقت ها ، سر در گریبان فرو کنیم و از حقیقت ها و مسولیت هایی که به واسطه ی حقانیت بر عهده ی ما گذاشته شده به راحتی عبور کنیم .
هیچ حرکت و هیچ نیتی در نزد خداوند بی مزد و پاداش نیست .
اما اگر ما هم می خواهیم تا به ازای هر وقت و حرکتی که در راه رضای خدا برداشتیم مزد بندگی دریافت کنیم ، باید از مراحل عاشقی و بندگی عبور کنیم و این ممکن نیست مگر با ایجاد شناخت از درونمان و در راستای این شناخت ، کسب اعتماد به نفس و در دست گرفتن کامل و هدایت هیجانات ، عواطف و علایق به وسیله ی کسب این اعتماد به نفس .
گاهی مسائل ، مشکلات ، عقده ها و کمبودهایی در کودکی در ما پدید می آورد که با رشد جسمی ما ، رشد می کند . شاید گهگاهی فراموش شوند، اما در اعماق وجودی ما باقی می مانند تا زمانی که تصمیم بگیریم که این تغییرات زمانی و مکانی را بپذیریم و برای رفع و دفن کردن آن ها اقدام کنیم .
برای رها کردن و آزاد شدن از بند این کمبودها و عقده ها لازم است تا به درونمان سفر کنیم و افکار ، اندیشه و بایگانی های ذهنیمان را بررسی کنیم و افکار و ذهنیتمان را واکسینه کنیم ، باید بدانیم باقی مانده های درونمان باید اعمال ، رفتار و گفتار خدایی باشد ، چرا که رنگ خدا تنها رنگ جاودانه ، باقی و ماندگار است که درون هر کس باقی می ماند .
برای رسیدن به عشق غایی و ایستادن در مقام انسانیت نیاز به مقدمه و آمادگی اولیه داریم .
با همه قصورات و ضعف ها و کاستی ها انتخاب شدیم و خود انتخاب کردیم تا انتخاب شده باقی بمانیم و در مسیر عاشقی حرکت کنیم . گاهی عاشقانه کار کردیم، گاهی عاشقانه گریستیم ، گاهی عاشقانه بخشیدیم اما گاهی غافلانه به دام شیطانیان افتادیم و فراموش کردیم در چه مسیر نورانی حرکت می کنیم .
وعده خدا حق است و همیشه علی رغم غفلت ما وعده خویش را محقق کرده است .
خدا عاشقانه های ما را فراموش نکرده و به حرمت همین عشق و همین مشق های کوتاه و ناقص ما وعده ی یاری به ما داده است .
از آسمان 5 ریسمان طلایی فرستاده تا هر کس اهل نجات است ، به این ریسمان ها چنگ بزند و عقب افتادگی هایش را جبران کند .
دقت کنیم تا از ندانسته ها به خودمان ضربه نزنیم و جایگاه رهرویمان را متزلزل نکنیم .
با شناخت کامل از درونمان و توانایی هایی که خداوند در ما به ودیعه گذاشته ، اعتماد به نفسمان را به دست بگیریم و از ائمه اطهار (ع) مدد بجوییم تا صاحب علم الهی و علم الیقین برگرفته شده از باور و یقین درونیمان شویم .
برای پیشرفتمان ایجاد انگیزه کنیم و از توانایی هایمان هزینه کنیم و سرچشمه اعتماد به نفسمان را که اطلاعات و آگاهی است همیشه پر آب و جوشان نگه داریم .
عمر ما به منزله ی قالب یخی است که در تیر رس آفتاب قرار گرفته و هر لحظه در گذر و به اتمام رسیدن است . باقی عمر را با اندیشه و کلام الهی عجین کنیم تا رستگار و سعادتمند در کوی عشق باقی بمانیم . والسلام .