غرور و منیت

بسم الله الرحمن الرحیم

در راستای خودسازی و خودشناسی ، روح و توانایی های وجودی ما باید به قدری پرورش پیدا كند كه مشكلات ، شوری ها و تلخی به راحتی در دریاچه ی روح ما حل شود .

انسان با توجه به نیروی فكر و اندیشه ، راهنمایی و ارشادات موجود در كلام الهی و الگو پذیری از سیره و رفتار پیامبران و ائمه معصومین ، قادر است تا وسعت نظر و وسعت فكر و اندیشه پیدا كند تا صلابت و زلالی روح و جسمش تحت تأثیر مشكلات و تلخی و شوری های زندگی قرار نگیرد .

لازمه ی وسعت روح داشتن و تحت تأثیر مشكلات قرار نگرفتن در تغییرات ما خلاصه می شود .

قابلیت تغییر، در راستای درست و مثبت است كه روح ما را وسیع و زلال نگه می دارد .

نپذیرفتن توانایی ها و مسولیت ها و تكیه زدن بر ناتوانایی ها و تزریق و تلفیق مدام منفی ها بر ذهن و روح ماست كه ما را در ایجاد تغییر به عقب می كشاند .

سوره ی مباركه ی علق پیام آور، توانایی های وجودی انسان است كه خداوند در او به ودیعه گذاشته است و توانایی هایی كه اگر خواسته شود و در مسیر انگیزه و ایجاد ظرفیت هدایت شود ، حتماً به سر منزل مقصود و هدف نهایی می رسد .

سد بزرگ نرسیدن ها ، پیام سوره ی واقعه است ، یأس و ناامیدی نه تنها انسان را از مسیر خواسته ها و توانایی هایش دور می كند بلكه انسان را هم ردیف با اصحاب شِمال قرار می دهد .

طی كردن مسیر عاشقی و بالا رفتن از پله های ملاقات با خدا و رسیدن به كمال در انحصار سن ، جنسیت و زبان و رنگ خاصی نیست .

توانایی كسب علم ، اجتهاد ، تربیت و پرورش شاگردان شایسته و آمادگی و اغنا بودن از احكام و علم الهی و حمایت كردن از دین و مذهب ، نعمت بزرگ و عنایت وی‍‍‍‍‍‍‍ره ای ، از سوی خدا برای كسانی است كه با اراده ی محكم و عزمی راسخ ، قدم در راه عاشقی گذاشتند .

مفاتیح الجنان نمونه ی بارز و سرچشمه ی جوشان از علم الهی است .

تنها عدم اعتماد به نفس و نداشتن ایمان راسخ به باورها و به یقین نرسیدن و بهره نگرفتن از توانایی هاست كه ممكن است چنین افراد برجسته ای را از مسیر عاشقی كنار بزند .

اكنون كه در عصر غیبت یگانه منجی عالم بشریت زندگی می كنیم باید یاد بگیریم كه تغییر كنیم و اقرار كنیم بر آنچه كه یاد گرفتیم و بپرهیزیم از آنچه كه ما را به سمت من و منیت ها سوق می دهد .

انسان طالب است و تا لحظه ی آخر باید در تلاش باشد . بررسی كردن در زندگی ائمه و معصومین بیانگر این است كه هر چند ائمه و معصومین (س) صاحب علم الهی و علم لدنی هستند اما همپای بشر به حركت و اجرای مسولیت و وظایف خود پرداختند و در هر لحظه برای یادگیری و كسب علم و آگاهی در تلاش و تكاپو بودند و این در حالی است كه مولا امیرالمومنین (ع) در كسب این علم و آگاهی چنین می فرمایند : هر كس چیزی به من بیاموزد ، مرا بنده ی خویش ساخته است .

از زمان ابلاغ دین توسط پیامبران الهی ، عرفان وجود داشته است و همیشه عده ای انسان ،عزم بر شناخت توحید و پرستش خدای یگانه داشتند و خود را از شرك و كفر مَبرا كردند .

عرفان كه ثمره و میوه اش معنویت است در دین خاتم النبین به حرمت گل سر سبد امامت آقا امیرالمومنین (ع) و دخت آقا رسول الله ، خانم حضرت زهرا (س) به اوج خود می رسد و كامل می شود .

اهل بهشت و اهل كساء ، كسانی هستند كه قبل از خلقت انسان ، خلق شدند ، اما در خلقت انسان به سبب روشنایی بخشیدن مسیر زندگی و هدایت بشر با انجام مسولیت هایی بر قلب ها نازل شدند و هدایتگری انسان ها را پذیرفتند . اما در این هدایتگری ، هیچ گاه از جایگاه ، موقعیت و منیت ها سخن به میان نیاوردند و خود را كامل و بی نیاز معرفی نكردند و این در حالی بود كه هرگاه بر مقام و موقعیت وی‍زه و خاص تری قرار می گرفتند به همان میزان عبادات خاص و ویزه تری داشتند .عباداتی كه یك قسم آن را خدا و قسم دیگر را خلق خدا تشكیل می داد و مزین می كرد .

بزرگ ترین ثمره ی الگوپذیری از ائمه و معصومین(س) ، گریز از غرور ومنیت است . غروری كه در تاریخچه ی زندگی بسیاری از عارفین نیز به تجربه ثابت شده و همه عُرفا را در همه ی اعصار به دوری از نقطه ی سیاه و تاریك من و منیت ها وا می دارد .

منیت ها عامل بزرگ ایجاد تغییر در انسان را پدید می آورد .

مغز ما به منزله آزمایشگاهی است كه كلمات ، ورودی و داده ی آن هستند. آزمایشگاه ما باید به آزمایشات ، كلمات ، افكار و اعمال و ما پاسخگو باشد .

نگداریم دیواره های آزمایشگاهی مان تخریب شود در سُلطه ی شیطان قرار بگیرد . حالا كه به لطف خدا و حرمت دعوت نامه ی طلایی مولا(ع) در نقطه ی سبز عاشقی جمع می شویم و به مولا(ع) و آل مولا(ع) عشق می ورزیم و صدای زیبای قرآن را بر قلب هایمان جاری می كنیم یعنی از امتحانات و موانع شیطان عبور كردیم . پس اگر آزمایشگاه ما ، پاسخگوی همه امتحانات ما نیست حتماً رخنه و سوراخی برای حضور شیطان وجود دارد و این است كه باید مُدام مراقب آزمایشگاه بزرگ وجودیمان باشیم .

فراموش نكنیم كه ما در ازای دل سردی ها و بریدن های راه و مرامی مسولیم.

بروز غیبت ، تهمت ، توهین و بهتن ها همگی حاصل مراقبت نكردن ما از آزمایشگاه وجود و نفوذ شیطان به وجودمان است .

فعل های منفی شایسته ی صرف كردن ، نیستند . منفی ها را كنار بگذاریم و برای بالا رفتن از پله های ترقی به توانایی هایمان تكیه بزنیم .

به یاد داشته باشیم : از پله های آسمان یكی یكی بالا می رویم اما زمان سقوط از همه ی پله ها سقوط می كنیم .

روح و وجودمان را پرورش دهیم تا تلخی مشكلات برای همیشه كاممان را تلخ نكند .

رهرو هستیم و موظفیم تا هر لحظه یمان را عاشقانه طی كنیم چرا كه لحظه حضور در محشر تنها در ید قدرت خداست و هرلحظه ممكن است زمان حضور در پیشگاه خداوند تعالی باشد .

الهی ! لحظه ی حضور ، لحظه ی رستگاری ما باشد .

والسلام…