ارزش حقیقی انسان ها

بسم ا… الرحمن الرحیم

چکیده و خلاصه نزول صد و بیست چهار هزار نبی و مرسل در معجزه رسول خاتم (قرآن کریم) جای گرفته و کمترین تأمل و اندیشه در آن، گشایش های بسیاری را به دنبال دارد. از ابتدای خلقت رسولان الهی یکی پس از دیگری پا به عرصه وجود گذاشتند تا زمین خالی از محبت خدا نباشد و انسان بدون رهبر و راهنما نباشد. آیا این جز مهر و عشق خدا به بنده با ارزشش است؟ آیا بشر قادر به درک چنین ارزشی شده است؟ و خدایی که با نزول قرآن و معصومین (س)، محبت را بر انسان تمام کرده و قرآنی که هیچ چیز در آسمان و زمین، از گذشته و آینده از آن مستور و پوشیده نیست. کافیست با مقام انسانی خود بر کلام خدا قدری توجه، تدبر و تفکر کنیم، آن گاه معنا را در می یابیم و به ارزش های الهی واقف تر می شویم.

قطعاً و یقیناً در پَس این همه عنایت و توجه، خداوند به انسان با ارسال نعمات و پیامبران طرحی عمیق و الهی برای انسان در نظر داشته است. در عبارت زیبای یا ذالعرش العظیم که حُسن ختام دعای هفتم صحیفه است، توجه انسان به توصیف عظمت و قدرتی بزرگ از خداوند معطوف شده است چنان که انسان را در فکر این عظمت و بزرگی فرو می برد و این در جایی است که آقا امام سجاد (ع) به عنوان امامی معصوم دارای امتیاز و اختیارات آسمانی، این چنین در برابر عظمت پروردگار به سجده افتاده و طلب یاری و نجات از بلایای ارضی و سماوی دارد. خداوند بارها در قرآن و ادعیه ها از زبان معصومین بر این عظمت کبریایی اشاره فرمودند تا منِ انسان به قدرتی که به واسطه دمیده شدن روح الهی در کالبد خود دارم به محتوا و مضمون آیه آیه کلام الهی پی ببرم. این عظمت در مخلوق تا جایی است که قادر است در دلِ آیات، حرف ها و سوالات و خطاب ها و عتاب ها را روشن و واضح دریابد. متأسفانه اکثریت مردم قرائت و تلاوت قرآن را محدود به ثواب آن کردند و از تدبر و اندیشه در آیات الهی به دور و بی بهره هستند.

آن قدر جهان خداوند و خصوصاً کلام الهی زنده، هوشمند و دقیق عمل می کند که محال است باب دوستی، رفاقت و انس با آن را باز کنی و بی پاسخ و مستأصل بمانی. توصیه بر تلاوت و تفکر بر سوره هایی که امر به آن شدیم همگی نشانه ها و چراغ سبزهایی در جهت سهولتِ پیمودن مسیر عاشقی است، آیاتی که ذره ذره به رشد ما کمک می کند و در فهم و درک جایگاهی که در آن هستیم، مدد می کند.

خداوند قادر مطلق است و می تواند در کمتر از آنی قومی را نابود و قومی دیگر را جایگزین کند. باز به چرایی می رسیم که خدایی با این قدرت در هدایت و رشد بشر چه صبر و چه نعماتی را هزینه کرده و انسان غافل از وجود ارزشمند و با عظمتش، در ظاهر دنیا غرق شده و در دریافت مفهومی از مفاهیم الهی بازمانده است. تنبلی، کاهلی و سستی های ما گاهی چنان راه را بر نزول رحمت خدا و گشایش ها و دریافت های معنوی ما بسته که هدف از خلقت خود را فراموش کردیم و زندگی را به تعریفی از روزمرگی ها محدود و محصور کردیم.

قدرت مغز انسان بسیار فراتر از روزمرگی های دنیوی ماست. علم و تکنولوژیِ پیشرفته امروز بشر محصول به کار گیری بخشی از توانمندی های مغزی و درونی اوست. استغفار، توبه و بازگشت به حضرت حق از راهکارهای الهی خداوند در جهت حذف منفی هایی است که ما به واسطه تنبلی ها، سستی ها، اتلاف زمان، پرحرفی، پرخوری، ترش رویی ها، تندگویی ها و ارتکاب به گناهان انجام می دهیم. استغفار زمانی که زباناً و قلباً در وجود ما طنین انداز شود، بندهای اسارت و گناه را از دست، پا و مغزمان می گشاید و برای ما امکان ها و فرصت ها را فراهم می کند.

بارها گفتیم نماز ملاقات و معاشقه با خداست. وجود پرورش یافته و تربیت شده انسان ها به منزله فضاپیمایی مجهز و پیشرفته است که برای اوج گیری و پرواز نیازمند قرارگیری در سکوی پرتاب است و این سکو برای انسان همان نماز است. در قرائت و تلاوت آیات الهی صبور و اهل تأمل باشیم و زمانی که تعداد آیات کمتری را با تفکر و تدبر بخوانیم قطعاً بهتر است از اینکه تعداد کثیری از آیات را صرفاً تلاوت کنیم. قرآن منبع و مأخذ حل یکایک مسائل بشر و دستگیری و رهنمون کردن آن به آینده ای روشن تر است. قرآن منبع رحمت الهی برای نوازش و آرامش مخلوق است. قرآن منبع علم و آگاهی و متجلی شدن توانایی ها برای همه انسان هایی است که به اذن خداوند از گذشتگان تا آیندگان پا به عرصه وجود گذاشتند. قرآن منبع رزق، برکت و فراوانی در سرای دنیا و آخرت است.

اوج ناتوانی انسان زمانی است که با وجود قرآن کریم، ائمه و معصومین و پیامبران و مرسلین باز در اندوه و غمِ اندک جیره دنیوی باشد و نتواند با خودشناسی و انس گیری با قرآن و اهل بیت جایگاهی و ظرفیتی برای دریافت نعمات آسمانی و زمینی برای خویش فراهم کند. در ارتباط برقرار کردن با کلام خدا، گام به گام و متناسب با ظرفیتمان پیش رویم تا با دیدن عظمت الهی که در پس حجاب ها بوده و اکنون مقابل دیدگان ما، دلزده و گمراه نشویم. در صدد درک پیام های الهی از سوره های منتخب برآئیم تا به واحسرتا نرسیم.

پیش تر از جمال خدا و عشق خدا صحبت به میان آوردیم اما خوب است بدانیم تا نتوانیم جلال خدا را درک کنیم، نمی توانیم به جمال او دست یابیم. جلال خدا در واقع عظمت، شکوه و باوری است که باید در راستای نعمات و آفریده های خدا از خرد تا کلان دید و شناخت و در درون نهادینه کرد. از تکرار پدیده های شگفت انگیز جهان غافل شدیم در حالی که پدید آمدن شب و روز، بارش باران و برف و تغذیه همه موجودات دنیا از کوچک ترین تا بزرگ ترین آیاتی روشن از عظمت خداست.

در فرا رسیدن مرگ هر انسانی برای لحظاتی، جلوه هایی از حقایق و عظمت بر او آشکار می شود و این است که هر انسانی در مواجهه با مرگ و قرار گرفتن در خانه قبر به وحشت می رسد. انسان در آن لحظه بر فرصت های از دست رفته و کاستی ها و نادانی خود در دنیا آگاه می شود و آن گاه است که می فهمد عمر گرانمایه خویش را که باید در رسیدن به معبود هزینه می کرد، صرف غفلت ها کرده است.

ما خلق شدیم تا حق را دریابیم و حق کُشی نکنیم. ما آمده ایم تا خیر و خوبی ها را بشناسیم و در آن شتاب کنیم. ما آفریده شدیم تا در برابر ریا، ربا، ظلم و شکستن دل افسار نفس خویش را در دست گیریم و به آن اجازه طغیان ندهیم. ما خلق شده ایم تا با شجاعت، شهامت و صداقت زندگی کنیم.

رهرو مولایی هستیم که در ادای نماز رعشه بر اندام مبارکشان می افتاد و در هر عبادت و مناجاتی از خداوند طلب مغفرت و یاری می کردند. مگر نه اینکه حضرت امیر بر جایگاه خویش واقف بودند و می دانستند بشری بهتر و با منزلت تر از ایشان خلق نشده اما می بینیم که چگونه در مقابل پروردگار خاضع و خاشع بودند. کبر و غرور همیشه زائیده مادیات نیست گاهی ما پس از اندکی عبادت چنان دچار غرور می شویم که اصل و اساس عبادت را فراموش می کنیم.

خوشا به سعادت کسانی که در انس گیری با کلام خدا به جایگاهی رسیدند که آیات را درک و آن را در اختیار سایرین نیز قرار می دهند و زکات علمشان را با آموختن آن به دیگران می پردازند. تا فرصت باقیست راه بخشیده شدن را با توبه و استغفار هموار کنیم و شاکر باشیم از آفرینش خویش و همه نعماتی که در اختیار داریم. از رنج ها نهراسیم که لذت عاشقی در رنج و مشقت آن نهفته شده است.

حضرت زهرا (س) به عنوان دختر رسول خدا، همسر آقا امیرالمومنین (ع) و مادر جوانان اهل بهشت نیز از این قاعده مستثنی نبودند. ایشان در اثبات فدکیه که حق مسلم ایشان بود، دفاعیه فدکیه را با استناد به آیات الهی خطاب به مردم زمانه که تا قبل از رحلت رسول ا… (ص) از صحابه بودند، خواندند اما آیا آنان حق حضرت را به جا آوردند؟ بیشتر از همیشه به نوای الهی گوش دهیم. از عظمت ذکر الله اکبر غافل نباشیم که خداوند خالق بزرگی است که بر همه چیز و همه کس تسلط دارد و بر همه چیز و همه کس داناست. باشد که از یاران حقیقی معصومین و بندگان راستین خداوند باشیم. والسلام….