تقوا، ماه رجب ماه توبه و استغفار

بسم ا… الرحمن الرحیم

داشتن مولا و اولاد ایشان یعنی عدم احتیاج به خلق خدا و داشتن این عشق است كه ما را از سر دادن ناله های شیطانی و نفسانی دور نگه می دارد.

آنچه شیران را كُند روبه مِزاج                احتیاج است، احتیاج است، احتیاج است

در غار حرا زمان نزول آیه “اِقرَأ بِاسمِ رَبِكَ الَّذی خَلَق” زمانی كه حضرت جبرئیل (ع) به پیامبر (ص) عرض كردند: بخوان به نام پروردگارت، ناله های شیطان برخواست كه همانند آن، در بعثت هیچ یك از پیامبران وجود نداشته است. از سوی دیگر، صدای ناله شیطان به گونه ای بود كه حضرت امیرالمومنین (ع) را به سوال واداشت كه صدای این ناله از كجاست و این نشان از آن دارد كه مولا در عبادات ویژه ی همراه پیامبر (ص) بوده است. امید كه هیچ یك از ما با رفتار و گفتار خود باعث خوشحالی و رضایت شیطان نشویم.

راهی كه به لطف خدا انتخاب كرده و در آن گام برمی داریم بسیار بزرگ و مورد نظر عزیزان الهی است. ان شاء ا… همه، برسیم به جائی كه در لحظه ی كوچ از این دنیای فانی به سرای باقی، لباس نور به تن كنیم. مطمئناً برای انسانی كه آغاز زندگی جاوید او، با پوشیدن لباس نور باشد، مورد شفاعت و رحمت واقع شدن را نیز به دنبال می آورد.

بارها گفتیم خداوند دوستدار بندگانی است كه در ایام خاص، پر خیر و بركت الهی می توانند از خداوند درخواست های دیگر داشته باشند اما باز هم خدا را از خدا طلب می كنند. ان شاء ا… رهرو، هم در دل و هم به زبان به طلب آخرت برآید و تنها به گفتن آخرت و طلب دنیا بسنده نكند.

كسی كه از نظر خداوند به عنوان بنده صالح برگزیده می شود و اولویت خود را عشق و ایمانش قرار می دهد هرگز دردمند و محتاج به سایرین نخواهد بود، چرا كه خدا خود عهده دار رفع نیاز او می شود. این مسئله در زندگی ما انسان ها نیز صادق است،‌ همان طور كه هر قدر انسانی برای ما عزیزتر باشد در هنگام قرار گرفتن در بلا و مصیبت بیشتر مورد حمایت و نظر ماست، خداوند نیز در سطحی بالاتر بدین گونه عمل می كند و اجازه نمی دهد تا بنده خدا، بنده ی خلق خدا شود.

یكی از مسائلی كه در رهرویی باید بیشتر با خود همراه كنیم، شناخت پیدا كردن از پیامبرمان (ص) است. در كلیات، همه ی ما گام نخست كه پرداختن به عترت آل رسول و قرآن است را برداشتیم و اما این كه در عمل به چه میزان شناخت داریم و تا چه اندازه عامل به آن ها هستیم باید مركز توجه واقع شود. در قرآن و احادیث در باب اطاعت الهی می خوانیم كه خداوند می فرماید: “اَطیعُوا اللَهَ وَ َاطیعُوا الرََّسولَ وَ أُولِی الأَمرِ مِنكُم” یعنی اطاعت از رسول پس از اطاعت از خداوند آمده است؛ اما باید بدانیم اطاعت شامل چیست و باید چگونه صورت پذیرد.

ماه رجب، ماه توبه و استغفار است، ماهی كه در آن بسیار توصیه به طلب مغفرت از ایزد یكتا شده است. با دقت نگریستن در قرآن، احادیث و سیره ائمه، به روشنی اهمیت و اولویتِ استغفار نسبت به عبادت بیان می شود. در صف بندگان الهی ابتدا توابین سپس عابدون، راكعون و ساجدون قرار می گیرند؛ پیش تر قرار گرفتن استغفار و توبه نسبت به عابد و حامد بودن، حاكی از عشق، بخشش و مهربانی خدا به بنده است.

بارها گفتیم خوش به سعادت افرادی كه در سنین پایین و در اوج جوانی قدم در راه خدا می گذارند و به موقع متوجه شده و از صمیم قلب به استغفار و توبه می پردازند. چنین بندگانی نه تنها از فرصت الهی بهره مند می شوند بلكه به رضایت و خشنودی معشوق كه غایت آرزو و هدف هر عاشقی است نائل می آیند. شعار شعوری ما در رهرویی نیز رضایت معشوق و رسیدن به كمال و قرب الهی، صرف نظر از گریز از جهنم و رسیدن به بهشت است. در رهرویی اولویت برای عاشق رضایت معشوق است و درست به دلیل دریافت همین رضایت از سوی معبود است كه جایگاه استغفار اولاتر از عابدون، راكعون، ساجدون و حامدون قرار می گیرد.

ماه مبارك رجب، ماه فرصت دادن های بی حد الهی به بنده است،‌ ماه توجه ویژه معبود به عبد. هر قدر بنده ای صادقانه تر پیش رود، صاف تر خواهد بود و از صافی های بیشتری عبور می كند. چنین بنده ای بی شك نزدیك تر و عزیزتر خواهد بود و بدین گونه است كه رابطه عاشق و معشوقی در دو حالت خود به اجرا در می آید یعنی خداوند به عنوان معشوق در مقام عاشق بر بنده نیز قرار می گیرد. وقتی عاشقی برای خشنودی معشوق تن به عشق و بندگی می دهد و از آنچه معشوق نمی پسندد حذر می كند، معشوق نیز در صدد بر می آید تا رضایت و خشنودی خود را نمایان كند. ماه مبارك رجب بر پا شد تا بنده، فرصت های بندگی بسیاری را در اختیار داشته باشد و با بهره گیری از آن ها توشه ای وزین تر برچیند. در حمد و تسبیح خداوند بودن عین رضایت پیغمبر (ص) است.

راكع و اهل ركوع بودن، سجود و اهل سجده بودن صرفاً به معنای ركوع و سجده نماز نیست. از مهم ترین نشانه های دوست داشتن پیغمبر (ص) و تبعیت از وجود پر بركت ایشان، اهل امر به معروف و نهی از منكر بودن است. ما باید امر به معروف كنیم و از نهی ها دوری كنیم، با دوستداران پیامبر (ص) دوست و از دشمنانشان بیزاری جوییم. حُسن خلق پیامبر (ص) باید سرمشق رفتار و كردار تك تك ما باشد.

شأن استغفار در نزد رسول خدا (ص) تا جایی بود كه ممكن نبود ایشان از در مسجد خارج شوند در حالی كه حداقل بیست و پنج مرتبه استغفار نكرده باشند؛ اما آیا ما به عنوان محبان و رهروان علی و آل علی (ع) همانند پیامبر (ص) مجری اوامر و دستورات الهی هستیم؟ و آیا استغفار طلبیدنِ مدام را جزو عادت و باورهای خود قرار دادیم؟ بسنجیم به چه میزان اهل حمد، ركوع و سجودیم؟ در حقیقت اهل ركوع بودن یعنی اهل غرور و منیت نشدن. گاهی سجده حكم آژیر خطر را داراست و انسان را از قرار گرفتن در دام تكبر و غرور دور می كند. ابلیس نیز به سبب گوش فرا ندادن به همین نوای بازدارنده بود كه از عرش به فرش سقوط كرد. احساس برتری جویی، مُحِق بودن و شكستن دیگران با اهل ركوع و سجود بودن ضدیت دارد.

در داستان زندگی پیامبر (ص) خواندیم كه اُسوه ی عشق و بندگی در سرزمین جهل و جهالت در حالی كه پدر بزرگوار خویش را از دست داده بودند، دیده به جهان می گشایند. از كودكی تحت تَكَلُف پدربزرگ خویش و پس از آن عموی بزرگوارشان قرار می گیرند و پرورش می یابند و بدون علم، آموزش، آموزگار و با پرداختن به شبانی و پس از آن تجارت به موفقیت های والایی دست میابند. چنین انسانی در دوره ی خاموش و نادانی تاریخ از نافذترین سخن و مهارت در نفوذ كلام بهره مند بودند. امروزه با وجود پیشرفت بی نظیری كه علم بشر داشته و وجود دانشمندان صاحب علم و دانش، هنوز انسان با نفوذ كلامی مشابه پیامبر (ص) وجود نداشته است.

خلوت گزیدن های آقا رسول ا… (ص) برای عبادت، راز و نیاز با معبود از جمله اعمالی است كه باید از سوی هر یك از ما به عنوان رهروی مولا مورد استقبال و پیرویی قرار گیرد. ان شاء ا… ظهور آقا امام زمان (عج) این حقیقت را به همگان نشان می دهد كه آمدن حضرت رسول (ص) در تمامی كتب الهی بشارت داده شده بود اما عده ای به دلیل جاه طلبی، كسب مقام و ثروت به تحریف آن پرداختند. جایگاه پیامبر (ص) و جایگاه و شأن عترت ایشان به عنوان كسانی كه صاحب مقام امامت و ولایت بودند با ظهور و حضور امام عصر (عج) بر جهانیان هویدا خواهد شد. به عنوان پیرو پیامبر رحمت و مهربانی باید تا زمان برپایی حقیقت، از شناختی جامع و دقیق نسبت به پیامبر خود (ص) برخوردار باشیم.

قدری دقیق تر خودمان را محك بزنیم كه آیا در زمره ی محبان حضرت رسول (ص) هستیم؟ هر مسلمانی نسبت به پیامبر خویش وظایفی را بر عهده دارد كه پیامبر (ص) در عمل، این وظایف را به ما یاددآوری كردند. به طور مثال می توان به صفت ستارالعیوب بودن پروردگار اشاره كرد و پیامبری كه در طول زندگی خود هیچ گاه در داشتن این وی‍ژگی قصور نكردند. با نگاهی عمیق در بطن و درون زندگی این بزرگواران می توان دریافت علیرغم عدم وجود تمدن، آگاهی و دانش در هزار و چهارصد سال پیش، پیامبری در سرزمین جهل و جهالت حضور و بروز كردند كه پیام محبت، مهر و انسان سازی را به بشر دادند.

انسان با انسان بودن بسیار متفاوت است. از نگاه و دید پیامبر (ص)، انسان ها همه آفریده ی خدا بودند كه دارای پدری واحد به نام حضرت آدم (ع) بودند. ایشان كفر افراد را در نظر نمی گرفتند و با عمل خود هادی انسان ها به سوی انسانیت بودند. حُسن خلق و رعایت اخلاقیات و انسانیت همواره در رسول خدا (ص) وجود داشت و حُسن خلق ایشان منحصر به دوران بعثت ایشان نمی شود. رنگ و پوست، مقام و ثروت هیچ یك ملاك نزدیكی به پیامبر (ص) نبود اِلا تقوا و میزان بندگی افراد. تقوا به دست آوردن و متقی شدن زحمت و ریاضت فراوانی می طلبد.

تذكر و یاددآوری در هر شرایطی برای انسان نیاز است. با توجه به ماشینی شدن زندگی، انسان باید مدام برای خود یاددآوری داشته باشد. برای ما تنها، مسلمان بودن كافی نیست. مطمئناً تا زمانی كه از رسول خدا (ص) شناخت پیدا نكنیم، نمی توانیم درباره آل ایشان شناخت بیابیم. در پی شناخت پیدا كردن از پیامبر (ص)، باید وظیفه یمان نسبت به ایشان را نیز بدانیم و پیرو و مطیع اوامرشان باشیم. در راستای این شناخت كمی خودمان را وارد در عرصه ی تحقیق، پژوهش و فراگیری كنیم تا اثرپذیری و ثمربخشی بیشتری برای خود و دیگران داشته باشیم.

ماه مبارك رجب به اتمام رسید اما دل شادیم از ایام زیبا و پر بركت شعبان. متفاوت تر از قبل ماه مبارك شعبان، نعمات و بركات موجود در آن را بشناسیم و خود را با تقوایی عاشقانه مهیای ماه ضیافت خدا كنیم. اتحادمان را برای برپایی شعائر دینی حفظ كنیم و مسئولیت ها را تنها به یك نفر محول نكنیم. ثمره ی این اتحاد و انسجام ها بی توقع ادای عاشقی كردن است. رهروان مولا به كرات ثابت كردند كه تنها برای عشق در تكاپو هستند و هرگز در انتظار ما بِه اِزا نیستند. معصومین (س) نیاز به عشق ورزی ها و اعمال برگرفته از عشق ما ندارند و این ما هستیم كه نیازمند نظر این بزرگوارانیم تا به وصل برسیم.

ماه مبارك رمضان، روزهای عشق بازی و جلوه كردن در نظر یار است و برای این یار (مولا) تفاوتی نمی كند که عاشق و شیفته ی ایشان، پسرشان حضرت عباس (ع) باشد یا سایر شیعیان.

امید كه ماه مهمانی خدا، ماه دریافت رضایت نامه ی ما از دستان پر نور خانم حضرت زهرا (س) و مولا علی (ع) باشد.

والسلام …