عشق خدا، مسئله مرگ، پاکی قلب و دل (سوره واقعه)

بسم ا… الرحمن الرحیم

سوره واقعه سوره ای بوده است كه امیرالمومنین علی (ع) این سوره را در نمازهای یومیه خود می خواندند. ان شاا… بتوانیم آن را درك كنیم و با حفظ كردن این سوره، ما هم آن را در نمازهای یومیه بخوانیم و هم چنین از كمك و یاری موكلین آیات آن بهره مند شویم.

در این سوره اشاره به این شده كه چشم ما می تواند ببیند و نبیند، گوش ما می تواند بشنود و نشنود. خدا به ما انسان ها به واسطه ثروت و یا داشته های دنیایی و یا ظاهرمان توجه نمی كند بلكه چیزهای دیگری است كه می تواند ما را پیش خدا عزیز كند. وقتی ما دلمان را با خدا همراه كنیم و با عشق خدا قدم برداریم و همه چیزمان را خدایی كنیم، هیچ چیز این دنیا نمی تواند ما را آزار دهد حتی مسئله ی مرگ، چون مرگ هم دیداری می شود كه می توانیم در انتظارش باشیم تا به وعده هایی كه خداوند داده، برسیم و می دانیم وعده های خداوند حق و حتمی است.

قرائت این سوره در شب های جمعه بسیار عالی است. خواندن مكرر این سوره باعث می شود كه شخص از مصاحبت امیرالمومنین علی (ع) لذت ببرد. مكرر خواندن این سوره باعث می شود كه از نیازمندان نباشیم. اگر روی سوره های مختلف فکر کنید قطعاً در خودتان شوق، شعف و نیرویی را احساس می کنید. نیرویی كه همیشه به شما كمك می كند و پشتیبان شماست و باعث می شود تا تكیه گاه بالاتری را برای خود احساس کنید.

 یك نکته بسیار مهم در انتخاب این سوره این است که ما بارها به آن اشاره كردیم كه به بهشت راضی نباشیم؛ جایی را می خواهیم كه اولیای خدا، آقا امیرالمومنین (ع) و چهارده معصوم هستند. این سوره مباركه می فرماید كه از امت جدید بعد از حضرت رسول (ص) و بعد از اولاد امیرالمومنین (ع) خیلی محدود كسانی هستند كه در زمره ی (وَ السَابِقونَ السابِقون) اند. پس باید خیلی سعی و تلاش كنیم تا خودمان را شامل آن اندك افراد قرار دهیم و در كنار این تلاش از آقا امیرالمومنین (ع) هم مدد بگیریم.

خداوند در جسم ما به قلب و دل از همه نزدیك تر است. قلب و دلی كه محل خشم، كینه، حسادت و انتقام است و در عین حال می تواند محل محبت و دوستی باشد. خصوصاٌ وقتی آن دل مدام به ذكر خدا مشغول باشد و (اَلا بِذكر الله تَطمَئنَ القُلوب) را سرلوحه ی همه چیز خود قرار دهد و رهروی آقا امیرالمومنین (ع) و خانم فاطمه زهرا (س) و اولاد ایشان را در تك تك سلول های وجودش جای دهد، مطمئناً می تواند در چنین جایگاهی قرار گیرد.

وقتی خودمان را به آن ها نزدیك كنیم می توانیم صدایمان را برسانیم. درد و دل هایمان را بگوییم اما هر چه دورتر باشیم امكان دسترسی كمتر خواهد بود. سعی كنیم به جایی برسیم كه اطمینان قلبی پیدا كنیم كه در جوار آن عزیزان قرار می گیریم. اگر از اعمال و كردار خودمان مطمئن باشیم و باز اطمینان داشته باشیم كه قلبمان را به جای درست خودش سپردیم مرگ باید برایمان شیرین شود، چون مرگ وعده گاهی برای دیدار می شود. وعده گاهی برای ملاقات عاشق و معشوق كه والاترین دیدار است.

ولادت حضرت معصومه (س) است و می دانیم ایشان هم به نوعی الگو از عمه شان حضرت زینب (ع) داشته اند و به دنبال برادر! این خانم را بین خود و خدای خودمان و خدمت برادرشان امام رضا (ع) شفیع قرار دهیم و از ایشان بخواهیم برایمان دعا كنند تا آبرویمان همیشه حفظ شود. آبروی شیعه علی (ع) در هر شرایطی حفظ شود. درد شیعه علی(ع) درد همه است و رنج شیعه علی (ع) رنج همه، گرسنگی شیعه گرسنگی همه و خوشحالی شیعه خوشحالی همه. دعا كنیم كه شیعه مرتضی علی (ع) در هر زمان پیروز و سربلند باشد.

معصومین (س) ما همیشه مراقب محبانشان هستند، بهشت را در پیروی از تك تك ائمه معصومین (س) و رهروان صدیقشان می توان دید. وقتی در اوج نیاز، بخشش و كرم كنید، با غم و غصه دیگران ناراحت شوید، حاضر نشوید شكم خودتان سیر باشد ولی دیگری گرسنه باشد، حالتی كه به شما دست می دهد یكی از حالت ها و حس های بهشتی است.

مبادا فكر كنیم عمر نوح داریم. مبادا فكر كنیم فرصت هست. هر لحظه به یادمان باشد كه ممكن است امروز، روز موعود فرا برسد و دیگر فرصتی نباشد. خانم فاطمه زهرا(س) حتی لحظه آخر عمرشان قرآن را فراموش نمی كردند. مونس تنهایی حضرت علی (ع) همیشه قرآن بوده است. با توجه به اعمال، رفتار و هدفی كه در پیش گرفتیم، مطمئن باشید كه هر مقدار در این راه پیشرفت کنید به همان اندازه كه در نزد مولا عزیز می شوید و از طرفی دیگر شرایط اغوا شدن توسط شیطان هم بیشتر می شود؛ یعنی هر لحظه شیطان آماده است كه تو را از صراط مستقیم منحرف كند و روی مغز و دلت اثر بگذارد.

حیف است وقتی دل سپرده می شویم به این راحتی اجازه بدهیم شیطان این نعمت را از ما بگیرد. قدر نام امیرالمومنین (ع) را بدانیم و در مواقعی كه شیطان در ذهن ما رخنه می كند از آن نام مدد بگیریم. سعی کنیم دچار غرور نشویم. ما همانند طفلی هستیم كه نیاز به كمك بزرگ ترهایش دارد و بخواهیم كه یك لحظه ما را از جلوی چشمانشان دور نكنند. اجازه ندهیم كه شیطان حتی دقایقی بتواند ما را آزار دهد و باعث خوشحالی او نشویم. در عین حال انسان هستیم و معصوم نیستیم. اگر اشتباه و گناهی كردیم سعی كنیم زود برگردیم. خداوند آنقدر ارحم الراحمین است كه كرانه كرمش در فكر ما نمی گنجد و حال كه مطمئن هستیم، شافع داریم اجازه ندهیم كه از كوی عشق رانده شویم و بعد از هر خطا سعی كنیم سریعاً به صراط مستقیم برگردیم. والسلام….