درجه مخلَصی، اهمیت سوره های قرآن (سوره کهف)

بسم ا… الرحمن الرحیم

سعی كنیم با خود فكر كنیم كه تا چه اندازه توانستیم خودمان را به درجه اخلاص برسانیم و بتوانیم راه را برای خودمان باز كنیم تا به مخلَصی برسیم. یادمان باشد وقتی در مورد سوره ای بحث می كنیم، می خوانیم، می نویسیم و یا تفسیر می كنیم، قرارمان این شد كه ” آنقدر باید عمیق ذهن و فكرمان را به این سوره ها بدهیم كه هیچ گاه از ذهنمان فراموش نشود “؛ یعنی این كه با آن زندگی كنیم.

از آن روزی كه به دنیا آمدیم، مسلمان به دنیا آمدیم و شیعه مولا شدیم. عملاً چقدر شیعه بودیم؟ خداوند می داند! چقدر با قرآن مأنوس بودیم؟ با چه دیدی به قرآن نگاه می كردیم؟ فقط برای مرده هایمان یا فقط ماه رمضان و امثال این ها؟ گفتیم در قرآن این خداوند است كه با بندگانش حرف می زند. رسم بر این است كه حرف اساتید و بزرگ ترهایمان را خوب گوش داده و فراموش نكنیم. حال قرآن كه سخنان قادر یگانه و خالق هستی است پس باید ضمن مرور این سوره ها توانایی های خود را در مورد فهم، تفسیر، معنی، برداشت ها و حس هایی كه از آن سوره می گیریم بالا ببریم. این نباشد هفته ای كه گذشت همه درس ها را فراموش كنیم. هر بار كه در مورد سوره ای بحث می كنیم آن سوره را یكی از اعضای وجودی خودمان قرار دهیم. عضوی از جسممان، روحمان و خصوصاْ روحمان قرار بدهیم و با آن زندگی و تنفس كنیم.

با سوره ها حرف بزنیم در مسائل و مشكلاتمان كمك بخواهیم. می دانیم كه از تك تك سوره ها چه معجزاتی دیده شده است. این نباشد كه بگوییم و بگذریم. شیعه علی (ع) هر روزش باید از دیروزش بهتر، آگاه تر و با معرفت بالاتری باشد و بالاترین تشكر از خدا این است كه بگوییم عشق رسول و خاندان پاكشان را در دل ما ریشه دار كند. وقتی در این عشق، مریدی و رهروی جلو برویم نهایتاً به اصلمان نزدیك می شویم. در آن اصل دیگر اختلاف طبقاتی وجود ندارد. در آن اصل دیگر رنگ پوست، زبان مختلف و هیچ چیز نمی تواند موثر باشد جز آن درجه و مقام بندگی و رسیدن به آن اصل یعنی بندگی خدا.

خداوند به ما راه را نشان می دهد ولی شیطان باعث می شود آن را فراموش كنیم. اگر ما بتوانیم هر سوره را عضوی از اعضای خود كنیم، فردا كه به مشكلی برخوردیم آن عضو به كمك ما می آید و با ما حرف می زند و می گوید تو اینجا باید صبر داشته باشی و الگوهای رفتاری هر سوره یادآوری می شود. باید از همه سوره ها مدد بگیریم و بالاترین مدد این که ما را از شر نفس اماره حفظ کنند. نفسی که در کمین نشسته تا ما را از مسیرمان بیرون ببرد. به امید پروردگار بتوانیم خود را بیمه كنیم و مصون نگه داریم.

در این سوره مباركه نکته ای نهفته بود كه ما به دنبال آن هستیم. داستان اصحاب كهف می گوید با آن كه به خواب رفتند یك خواب ظاهری بود. پس می شود در خواب هم زنده بود عبادت كرد و راه و روش را ادامه داد. اگر کسی ادعای رهروی ائمه را دارد باید خوابش هم مثل بیداری اش شود و این مسئله به دست نمی آید مگر این که ضریب عشق و معرفت را آنقدر در خودمان تقویت كنیم كه در خواب هم ما را هوشیار و بیدار نگه دارد و مراحل سیر و سلوك، راهش برایمان باز بماند.

مسئله مهم دیگر که در این سوره مباركه آمده و ما بارها تاكید كردیم؛ این است که سعی کنیم اهل عمل باشیم و نه فقط گفتار. هیچ روشی از تبلیغ به عمل بهتر نیست. مخصوصاً الان كه شیعه مظلوم شده است. ما نمی توانیم به زور دیگران را شیعه كنیم چون در این سوره خداوند به رسولش می فرماید كه ناراحت نباش و فقط ابلاغ رسالت كن ولی وقتی عملمان بتواند با الگوهایی كه خداوند و ائمه دادند همخوانی داشته باشد، هر قدر هم که طرف مقابل بی انصاف و سنگدل باشد بالاخره تسلیم رفتار و اعمال ما می شود، نه تسلیم ما یعنی تسلیم به حقانیت شیعه.

 این است كه ما وظیفه سنگینی داریم. هر قدر آگاهی ما بالا برود و هر قدر فهم و شعور و درکمان بیشتر شود، كلیدهای بیشتری به دستمان داده می شود. می بینیم که سوره به سوره كلید داده می شود. كلیدی كه بتوانید قفل را باز كنید و لایق شنیدن كلمات خداوند شوید كه نه تنها بشنوید بلكه به آن ها عمل كنید. دعای زیبایی كه در این سوره آمده را در قنوت فراموش نكنیم ” ربَنا آتِنا مِن لَدُنكَ رَحمة و هَییء لَنا مِن اَمرِنا رَشَداْ ” (آیه  سوره کهف10).

زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی

مدد به غیر تو ننگ است یا علی مددی

گشود دو عالم به یك اشارت توست

به كار ما چه جای درنگ است یا علی مددی

والسلام….