هوشیاری

بسم الله الرحمن الرحیم

مسیر رهرویی همیشه مسیر همواری نیست تا به راحتی در آن قدم بگذاریم و جلو برویم . گاهی سنگ های سد راهمان می شوند تا ما باور کنیم خدا همراه ماست و ما را می بیند. خدا وقتی ما را می بیند، امتحانمان می کند. وقتی هم دیده می شویم در تیر رس دشمنی دشمن خدا یعنی شیطان قرار می گیریم.

دام های شیطان همیشه گسترده است این ما هستیم که باید هوشیار باشیم و بیدار، تا موقع پرواز با دیدن دانه های تازه سقوط نکنیم و گرفتار دام شیطان نشویم.

گاهی غفلت های ما اسباب شعله ور شدن دلمان می شود و خرمن سبز دلمان را آتش می زند. پس دقت کنیم و مراقب باشیم لحظه های را که جرقه ی دلمان روشن بود، سمت وزش باد دشمنی نایستیم.

یکی از خصوصیات بارز یک عاشق و یک سالک، هوشیاری اوست. یک رهرو و عاشق کسی است که همیشه خودش را در معرض دید خدا ببیند و مورد امتحان الهی . روزهای گذشته، روز امتحان رهروان راه مولا بود. روزی که دوری رهروان ما را از نعمت بزرگ معنویت خاص دور کرد. اما فراموش نکنیم این روزها پر از نکاتی است که اگر غافل باشیم مشام ما را سرشار از بوی غرور می کند.

موثر های فرستاده شده که عین اثر پذیری را دارند، کسانی اند که زندگیشان و اعمال و رفتار و گفتارشان مالامال از درس و الگو گیری است. مولای ما، مولای است که با وجود معصومیت و محبوبیت و مقبولیت در مقابل معشوق خاضعانه و خاشعانه طلب مغفرت می کند تا ما درس بگیریم و فراموش نکنیم که اگر به باد غرور اجازه وزیدن بدهیم، جرقه ی دلمان شعله ور می شود و سبزی سبز معنویت ما آتش می گیرد و خاکستر می شود. هوشیاری ، مواظبت و تذکر و برگشت به گذشته ی خودمان نیاز ماست.                  

خوب گوش می دهیم اما آیا خوب عمل می کنیم؟

برای دوست و مومن مسائل و مشکلات جنبه ی آزمایش و امتحان دارند. اما این کافی نیست ، درست است که امتحانات الهی در هر لحظه ای جاری و ساری است اما گاهی اشتباهات و قصورات ماست که اسباب به وجود آمدن مشکل را فراهم می کند.

دریچه های قلبمان  همیشه باید به روی عشق خدا باز باشد آنقدر باز که اگر موسی های قلبمان خوابید، فرعون وجود مان بیدار باشد و علیرغم همه گناهان و کوتاهی ها به ذکر خدا بپردازد . فراموش نکنیم که موسی های وجود مان هر چقدر هم با منزلت و تزکیه باشد، این خداست که ناجی ما در لحظه های غرق شدن است.

برای پرواز لازم است تا پله های ترقی را بالا برویم، پله های ترقی ما عشق است ، عشق به ائمه و معصومین است که ما را بالا می برد و زمینه ی عشق الهی را در وجودمان به اوج می رساند. عشق به ائمه و معصومین یادآور هدف و مقصود نهایی ماست. تلنگر های خدا را جدی بگیریم و وجود خدا را لمس کنیم. وقتی خدا را حس کردیم همه چیز داریم. ظاهر بین نباشیم و فکر نکنیم عدم داشتن ایمان و اعتقاد ما را به همه چیز می رساند.

سنگ تراش دل خودمان باشیم و زحمتمان را پای دلمان بدهیم و مطمئن باشیم که جایگاهی که خدا عنایت کرده محکم ترین جایگاه هاست و محل تجلی هریک از ما بنده ها. همه چیز در ید قدرت پروردگار و اراده ی نامحدود خداوند است. دنبال خزانه و اراده ی خدا باشیم . مبادا آنی و لحظه ای سرنوشت خودمان را در دست بنده ی خدا ببینیم که این نادیده گرفتن حکمت های عظیم خداست.

برای حل مشکلاتمان باید کمک بطلبیم و مدد بخواهیم اما اگر به نتیجه نرسیدیم و ثمر ندیدیم باید متوجه امتحانات الهی شویم. هر چند مشکلات و سختی ها گاهی روح و جسم ما را خسته و فرسوده می کند.اما یادمان باشد نهایتا اراده ی پروردگار است که پرونده ی مشکلات و مسائل ما را می بندد.

لحظه های سختِ مشکل و امتحان لحظه های ناب مناجات است. مناجاتی که دنیا و خواسته ی دنیا در آن بی رنگ بی رنگ است. تلاش کنیم تا برسیم به جایی که عاشقیمان ما به ازاء نداشته باشد. ثابت کنیم عاشقیم چون خداست که شایسته ترین و یگانه ترین پروردگار برای پرستیدن است. وقتی تلاش کردیم و ثابت شدیم ” الا بذکر الله تطمئن القلوب ” در قلبمان معنی می شود و نگرانی های دنیا از دل رخت بر می بندد.

گنجینه ی بزرگ خدا جایگاه روزی موجودات عالم است. خدا در گنجینه اش اشرف مخلوقات را فراموش نکرده است که ما بخواهیم نسبت به روزیمان ناامید باشیم.

همان طور که عدم اعتماد به نفس شخصیت مان را می لرزاند.عدم اطمینان به خدا هم ایمان مان را می لرزاند. اطمینان دل و قلب مان باید به روز باشد و هر روز از روز قبل افزون تر.

در ازای بزرگ شدن و مسؤولیت دار شدنمان باید ضریب اطمینان قلبمان را بالا ببریم یعنی در یک کلام ارتباط مان را با معشوق بیشتر کنیم. وقتی عادت کنیم تا ضریب اطمینان دلمان را بالا ببریم خودمان را موظف به این تکلیف می کنیم و وقتی تکلیف مان را خوب عملی کردیم خدا را به دست می آوریم و وقتی خدا را به دست آوردیم همه چیز به دست می آوریم.  

والسلام