سفر به درون

بسم الله الرحمن الرحیم

دوری جستن از معصیت و گناه لازمه ی راه ما برای پرواز و پیشرفت است.

در این مقتضیات زمانی و در این شرایط دنیای امروز ماست که اگر کسی به دور از خصلت های حیوانی و شیطان نفسانی تزکیه نفس پیدا کرد و به مقام انسانی نزدیک شد کار مهمی انجام داده و رهروی راه عشق بوده است.

زندگی خدایی و الهی ائمه همیشه و در هر روزگاری خط مش بشریت برای الگو گیری و یاد گیری درس زندگی و بندگی است.

مرور زندگی ائمه در هر زمان و مکانی سرشار از معجزه ی عظیم تازگی و طراوت است.

حضرت زهرا (س)  دختر حضرت رسول خدا و همسر مولا امیرالمومنین است . دختری که شأن پدر خویش را مراد و شأن همسر خویش را امام و رهبر می بیند و همواره رسم مریدی و بندگی را به جا می آورد و هیچ گاه جایگاه خویش را جایگاه استفاده نادرست از موقعیتشان نمی دانند.

اعمال و رفتار و گفتار حضرت زهرا در مقام یک زن و یک دختر در زمان جاهلیت و خفقان چنان درخشان و ماندگار و موثر است که تاریخ هم چنان در حال درس گیری از این مقام پاک است .

برای خودسازی و خودشناسی تابع مناسبت ها و مراسم نباشیم چرا که احساسات انسانی ما در چنین زمان هایی ناخودآگاه به سمت خودسازی و خودشناسی پیش خواهد رفت.

برای همه ی ما لازم و واجب است تا برای بسته شدن پرونده ی گشوده شده ی خودشناسی عزم راسخ تر و استوارتر داشته باشیم.

به خودمان سر بزنیم و خودمان را بشناسیم و مسائل مان را از صافی دین و شرع و علم و منطق بگذرانیم و با مدیریت و آگاهی در کاسه ی سبز مغز و اندیشه یمان سازمان دهی کنیم تا همیشه مسائلمان از چراغ سبز اندیشه یمان به راحتی عبور کند.

گفتیم : اندیشه باد و دانش بادبان اندیشه و انسان کشتی است.

نعمت اندیشه را از خداوند هدیه گرفتیم و به لطف خدا راه عاشقی را انتخاب کردیم و خواستیم تا پرواز کنیم و مقام انسانی را هم که کشتی عظیم وجود ماست ، خداوند سال هاست که به ودیعه در اختیارمان قرار داده است.

خودشناسی و خودسازی ما حتی اگر در مقام اولا و وا لای خودش هم شکل نگیرد باز هم رهایی بخش و راهبر و راهنمای ما خواهد بود .

شناخت ناراحتی و حساسیت های ما چه در برخورد با دیگران و چه در برخورد با خودمان باعث می شود تا به رفع آنها بپردازیم و با شناخت از ابعاد و ویژگی های درونمان آنها را در جایگاه معنوی و الهی به کار ببریم و راه تقرب به سمت ایزد یکتا را هموارتر کنیم .

خودسازی و خود شناسی یک قضاوت و یک داوری بی غرض بین من و خدای من است .

خودسازی درست و خودشناسی کامل هیچ گاه ما را به سمت به هم ریختگی و آشفتگی از عوامل محیطی و بیرونی پیش نمی برد مگر این که درون مایه خودمان تاب و تحمل ایستادگی در مقابل عوامل بیرونی را نداشته باشد.

 اولین و مهمترین کلید خودشناسی و خودسازی کنترل خشم و عصبانیت است.

به هم ریختگی و خشم و عصبانیت ماست که تعادل درونی و فکری ما را به هم می ریزد و سلول هایمان آماده تغذیه از بدترین سموم می کند.

 یاد بگیریم که خشم و عصبانیتمان را کنترل کنیم و به آن جهت دهیم و برای همیشه با آن خداحافظی کنیم مگر در حفظ و دفاع از ارزش های دین و انسانیت .

تعصب و حمیت جزء فراموش نشدنی خشم برای مقابله با دشمنانی است که آتش خشم آنان سرزمین سبز وجودمان را هدف گرفته است ، اینجاست که تعصب و حمیت و تکنیک های درست و کم هزینه یارای ما برای نجات و امنیت است .

مراقب باشیم و محتاط تا مبادا عدم دفاع به موقع ما از مقام انسانیتی که خداوند در اختیار ما گذاشته و ناشی از تجمع فکری ماست جهت بادبان کشتی ما تغییر بدهد  و ما را از مسیر الهییمان منحرف کند.

مرور در گذشته یمان ما را به این باور می رساند که هیچ گاه و هیچ زمانی خشم و عصبانیت ثمره و نتیجه مناسب و درستی را در پی نداشته است .

وقتی تصمیم می گیریم خشم و عصبانیت را از خودمان دور کنیم و دور بریزیم باید جایگزین مناسبی برایش در نظر بگیریم .

بی تفاوتی بدترین و نامناسب ترین جایگزین برای خشم و عصبانیت است .

انسان صاحب فکر و اندیشه است و این کاملاً با مقوله ی بی تفاوتی مغایر و مخالف است .

 خودشناسی بزرگ ترین فریادرس ما برای تمامی ابعاد زندگی و بزرگ ترین پس انداز برای آخرت ماست .

احساس های مثبت ما نسبت به دیگران ، مهر محسوب می شود و جایگاه مهر هم در توشه ی حسنات است .

حسنات ما گاهی کفاره ی حق الناس های است که خودمان گردن می گیریم لازم هستند و ضروری.

کمترین گرفتاری و سختی ها در ایام سختی هر انسانی از آن کسی است که عاقبت اندیش تر باشد .

اهل نیت باشیم و کارهایمان را با نیت هایمان پیش ببریم .

مراقب دیده ها و شنیده هایمان باشیم و چشم ، گوشمان و آنچه می بینیم و می شنویم را بررسی کنیم .

به تک تک اعضاء و جوارحمان رسیدگی کنیم و در برابر عکس العمل های مناسب و درست تشکر کنیم و از آنچه نادرست است به خدا پناه ببریم.

به مغزمان دستور بدهیم و مرتب دعا کنیم و مغزمان را تغذیه کنیم تا بداند خدا را دارد و عاشق است .

با بدبینی و بدرفتاری هایمان خداحافظی کنیم شاید که ریشه ی بسیاری ناملایمتی ها در همین بدبینی ها و بدرفتاری ها نهفته باشد .

گاهی بهترین پاسخ برای تظاهر محبت دیگران ارسال محبت های عمیق و حقیقی است اما نه در جایی که تظاهر دیگران صرفاً جهت آسیب رساندن به ما باشد که در این صورت محبت ما کمک به ظلم ظالم محسوب می شود و به نوعی خودمان ظالم خواهیم بود .

دفاع حق محفوظ شده همه ی ما برای مقابله با ظلم ظالمان است .

وقتی خودمان را می شناسیم در حقیقت خودمان را برای تمام لحظات و اتفاقات آماده می کنیم .

لازمه ی آزاد مرد بودن و حفظ دین و تقرب به الله تنها در شناخت خویشتن خویش است .

معرفت پیدا کردن عصاره ی خودشناسی است .

خودشناسی بهترین مبدل برای تبدیل منفی ها به مثبت هاست .

تلاش کنیم و با یک برنامه ریزی درست و یک قضاوت عادلانه و با توجه به شرایطمان خویشتن خویش را آباد کنیم که سعادت دنیا و آخرت در آبادی خویشتن خویش است . والسلام