شناخت توانایی ها

بسم ا… الرحمن الرحیم

آفریدگار دانا و توانای ما خدایی است که آسمان و زمین و همه مخلوقات خویش را براساس نظم الهی خلق کرده است و آنها را مسخر انسان نموده تا انسان در راه خودشناسی و خود آگاهی پیش برود و فاتح قله ی بلند سعادت یعنی خداشناسی و قرب الهی شود . 

در راه رسیدن به خدا گاهی انسان به فصول سرد و سخت زندگی برخورد می کند . فصلی که اگر از آن به درستی استفاده نکنیم و آلودگی ها را جدا و تجدید قوا نکنیم حتماً به دیوار بلند و طویل یأس و ناامیدی برخورد می کنیم  .

زمستانِ زندگی هریک از ما باید تبدیل به زمانی برای مرور فصل های گذشته و آمادگی برای به ثمر نشستن در آینده باشد.

فراموش نکنیم که اگر بخواهیم به ثمر برسیم  مستلزم گذر زمان و طی کردن مراحل مختلف برای رشد و باروری و به ثمر نشستن است.

تلاش کنیم و برای اجرای امر زیبای خدمت به خلق ، از مخلوق زیبای خداوند یعنی درختان الگو بگیریم که درختان نمونه ی کامل و بارز خدمت به مخلوقات خدا هستند.

به فرموده ی کلام نورانی وحی انسان ها عجول و ضعیف هستند و این در حالی است که همین انسان ضعیف و عجول صاحب نعمت تفکر، اندیشه و ایمان است . ایمانی که از ضعیف ترین ها،قوی ترین ها را می سازد و انسان را به سمت به ثمر نشستن پیش می برد.

به لطف خدا شبهای قدر هر سال از زندگی ما ،فصل بهار و سر سبزی عمر ما است ،شب توبه ، بازگشت و گذر از شکست ها و تلخی ها برای رسیدن به پیروزی و شیرینی هاست .

باید از شکست ها گذشت و فاتح و پیروزمند راهی راه شد که اگر این چنین نباشیم و از شکست ها درس نگیریم ،ناامید می شویم و از دایره ی زندگی کنار زده می شویم و دور می افتیم . وقتی ضمیمه ی زندگیمان تماماً توجه ، محبت و خدمت به مخلوقات خدا شد ،آن وقت است که همیشه ی عمر ما تبدیل به بهار و سر سبزی می شود و علیرغم سن و سال  دنیوی مان همیشه توانمند و توانگر خواهیم بود.

سعی و تلاش هیچگاه انسان را اسیر یأس و نا امیدی نمی کند و کسی که اسیر ناامیدی نیست ، افسرده نمی شود.

تجربه کردن شکست ها و برآورده نشدن دعاها علیرغم مقام ، مرتبه و اعمال نیک و خیر هر انسانی حکمت و مصلحت آن محسوب می شود و پذیرفتن همین حکمت ها و مصلحت ها بزرگ ترین امتحانات بنده های خدا را رقم می زند و نهایتاً بنده ای که در برابر این حکمت ها سجده شکر به جا می آورند و از رحمت خدای خویش ناامید نمی شود برنده ی بندگی است .

وقتی مدعی عشق علی و آل علی می شویم ،لازم است تا تکلیف دلمان را مشخص کنیم و آن را بسپاریم ، آن وقت است که سر سپرده و شاکر خدا هستیم ،بنده ی شاکر خدا هم با ترس و ناامیدی میانه ای ندارد و به این باور و ایمانش می رسد که خداوند بر احوالش حاضر و ناظر است.

 عالم بی عمل نباشیم . قدرت و توانایی هایی را که خداوند به ما عنایت کرده است را بشناسیم و از آن بهره ببریم.

دقت کنیم که توانمندی بکار گیری همین قدرت ها و توانایی ها در انسانهای مختلف ، متفاوت است و هر کدام از این توانایی ها مسئولیت خاص خود را داراست. توانمندی ظاهری ما به تنهایی کامل کننده و نتیجه بخش نیست و این شناخت کامل است که ما را به مقصد نهایی سوق داده و به هدف می رساند.

حب علی و آل علی را به تنهایی به دل داشتن کافی نیست بلکه باید برای ثابت کردن این حب و این عشق عامل و سالک بود.

هرچند معصوم نیستیم ، تا علی گونه زندگی کنیم و بنده باشیم ،اما خداوند نیز براساس آنچه بر ما عنایت کرده مسئولیت و بندگی می طلبد .

به خودمان بپردازیم و درونمان را بررسی کنیم ،نقاط ضعف و قوت مان را بشناسیم و به حسابمان رسیدگی کنیم قبل از اینکه به حسابمان رسیدگی کنند. توانایی هایمان را بشناسیم تا مبادا در برابر نقاط ضعف و منفی وجودمان ، تسلیم شویم و راه را بر ورود شیطان هموار کنیم.

عاشق مولا بودن ، در عزای اولاد مولا گریستن و پرداختن به عبادت برای رهروی کردن کافی نیست ، باید توانمند بود و از توانایی ها نهایت بهره را برد .

وقتی برای بروز توانمندی ، باغ وجودمان  را جست و جو می کنیم گاهی به فصلی جدیدی بر می خوریم و همین برخورد است که ممکن ما را توانمندتر و قوی تر بار بیاورد.همه ی فصول خدا نیز در درون ما نیز آفریده شدند.

یادمان باشد همانطور که همه ی مخلوقات خدا در ذکر و تسبیح  هستند ،ما نیز باید با تمام وجود و سلول های درونی مان به تسبیح و یاد خدا مشغول باشیم و این ممکن نیست، مگر با شناخت توانایی های درونی و وجودیمان . حرکت کنیم و حرکاتمان را با توانایی هایمان تطبیق دهیم .

همه ی آفریده های خداوند اعم از جاندار و بی جان برای انسان خلق شدند و همگی سرشار از درس ها و نکته هایی برای پیمودن و رسیدن  ما هستند .

وقتی بر دانسته ها و توانایی هایمان کلید می گذاریم و تصمیم می گیریم تا آنها را کنترل کنیم ، دیگر از اثر ندانسته ها  و دانسته های دیگران نمی سوزیم و از بین نمی رویم .

همانطور که آسمان ، زمین و خلقت خداوند بر اساس نظم الهی پیش می رود ، حرکت ما نیز باید دارای نظم و برنامه باشد .

شناخت، عمل و عمل، حرکت را پدید می آورد .برای حرکت نیز نیازمند کنترل هستیم. کنترلی که در بسیاری از موارد ما را از افتادن در چاه های افراط و تفریط نجات میدهد و از بخل ، حسد و کینه دور می کند.

خدای ما خدای بخشندگی و مهربانی است . خدای ما خدای دانایی است. پس با مهربانی و دانایی بیشتری عمل کنیم و بدانیم که معشوق و معبودمان دوستدار چیست ؟ معاشقه هایمان را اصولی تر کنیم و ناز بیشتری از معشوق بخریم!

خداوند ناامیدی ، ضعف ، سستی و ترسو بودن را دوست ندارد، هر یک از ما این توانایی را دارا هستیم که براساس داشته های خودمان به عشق بازی بپردازیم .

برای همیشه گله و شکایت را از معشوق خویش کنار بگذاریم و نشان بدهیم که به لطف خدا و عنایت مولایمان عاشقی هستیم که شاکریم و شاکری هستیم که مأمنمان آغوش گرم الهی است. و السلام