بسم ا… الرحمن الرحیم
آمدیم و ره عشق گزیدیم ، عاشق شدیم در مسیر عشق راهی گشتیم ، سالک شدیم و در راه عشق جام های زیبا و سنگین تکلیف و مسولیت را دریافت کردیم .
از عشق هر هفته سر مشقی را دریافت و عشق خویش را مشق کردیم . در پس هر مشق عشقی ، تکلیف و مسولیتی را کسب کردیم تا بدانیم عاشقی یعنی اجرای درست تکلیف و مسولیت ها . مسولیت هایی که از آسمان و آیات طلایی قرآن نشأت می گیرد .
برای عاشق عهدشکستن و فراموش کردن لحظه های عاشقی محال است . عاشق امانت دار است و در وجودش تکلیف و اجرای تکلیف های عاشقی موج می زند .
عاشق هیچگاه در انتظار امتحانات الهی باقی نمی ماند چرا که عاشق قبل از اینکه مورد امتحان واقع شود ، خویش را در معرض خود آزمایی قرار می دهد .
حضور خانوادگی ما در هر پنجشنبه نماد حقیقی ، استواری و پایبندی در عهد و پیمانمان است . هم بستگی خانوادگی یعنی تکرار و تجدید بیعت با عشق و تکرار یعنی ذکر عاشق .
همگی راهی راه می شویم تا متفاوت باشیم و تفاوت های زمانی مشخص می شود و شکل می گیرد که طریق رفتن ،طریق سخن گفتن ، طریق اندیشه کردن متفاوت شود .
فرمان آقا امیرالمومنین (ع) است که هر شیعه، شیفته و عاشقی باید هر روزش متفاوت و رو به جلو باشد و این تفاوت و پیش رفتن یعنی روز به روز کسب معرفت بیشتر یعنی عمل نیک تر ، یعنی گسترش حجم روحی و داشتن دلی وسیع تر ، یعنی اعتقاد قوی تر و باور پربارتر ، یعنی صبر و تحمل بیشتر ، یعنی نگاه آسان کردن به سختی ها و مشکلات ، یعنی همیشه دیدن لطف و کرم الهی ، یعنی گریز از یأس و ترس ، یعنی رفتن تا به وصل ، یعنی تحمل هجر به عشق وصل و دیدار .
دیدار ساده ترین و نزدیکترین مکان ، دیدار یار در وجود و خویشتن خویش سفر به درون و وجودمان ، سفر برای دیدن خودمان و نهایتاً دیدن یار شبانگاه چهارشنبه موعود سفر است ، موعود سفر برای عاشقای عشق . موعود اجرا و انجام تکلیف عاشقی . موعود به کار بردن کلید و استفاده رمز برای طی کردن سفر .
هر سفری آموزنده و پر از درس و حکمت است هر چند این سفر مجازی باشد . فرمایش بزرگان و گذشتگان مبنی بر شناخت دوست و همراه به کمک همسفری با او تأکید بر ایجاد شناخت دارد .
سفر تحمل ، گذشت و توانایی ها را بروز می دهد . سفر و فرصت حقیقی که به هر یک از ما به عنوان عاشق و سالک ا.. داده شده بهترین زمان برای انجام خود آزمایی درونی و آگاهی پیدا کردن از ضعف ها و کاستی های ماست .
فراموش کردن ها ، یک نوع از خودگذشتن و از خود دور شدن است . بهره جستن از تجربیات ، برطرف کردن ضعف ها و کمبودها و پیش رفتن در مسیر عاشقی تکلیفی است که عشق برای هر عاشقی رقم می زند .
مبادا باشیم از دسته ی کسانی که برای عاشق شدن به دنبال دلیل می گردند . عاشقی دلیل نمی خواهد ، اما و چرا نمی خواهد .
عشق وجودی حضرت زهرا (س) ، عشق و فداکاری و گذشت و ایثار آقا امیرالمومنین (ع) و خانم حضرت خدیجه (س) اما و چرا نداشت .
متأسفانه از مسولیت ها و تکالیفمان فاصله داریم و در بسیاری موارد با آن ها بیگانه ایم .
انتخاب کردن ها مسولیت ماست ، اگر خواهانیم تا این مسولیت را به خوبی عملی کنیم باید درست انتخاب کنیم .
همه ی اتفاقات دارای حکمت هستند . رفتن به سفر حکمت است . نشستن و گفتن و برخاستن ها حکمت هستند .
اعمال دسته جمعی حکمت هستند . برگشتن و پرداختن به سفر حکمت هستند و درس این است كه از سفر چه آموختیم و چه قدر متفاوت شدیم .
در دوره ای که سفر کردن برای انسان ها محیاست و ساده شده است، سفر کردن های ما و حضور خانوادگی در سفرها به ما میزان تحمل و توانایی ها را نشان می دهد و نهایتاً برای ما شناخت ایجاد می کند . ما تا زمانی که از خود و از وجود خود شناخت حاصل نکنیم قادر نیستیم تا دیگران را بشناسیم .
هم بستگی ما در مراجعه به قرآن ، احادیث و سیره ی ائمه همگی برای ایجاد شناخت است که شکل می گیرد .
کمی وقت صرف خودمان کنیم . کمی برای کاستی های وجودیمان هزینه کنیم . کمی برای ارتقا و پیشرفتمان اندیشه کنیم . کمی در برابر قضاوت های عجولانه و بی اندیشه صبر کنیم . کمی خلوت عاشقانه به پا کنیم . کمی برای تغذیه روح ، فکر و ایمانمان همت کنیم .
موارد فوق همگی قطره ای از دریای مسوولیت ها و تکالیفی است که به عنوان یک عاشق به عهده ماست .
عامل شدن به این تکالیف و مسولیت هاست که ما را متمایز می کند و ما را تبدیل به انسانی می کند که دارای اندیشه ای وسیع و دارای توانایی های بی نظیر است .
انسانی که وجودش چنان از عشق و نور مملو شده که تاریکی و ظلمات برای او بی مفهوم ترین واژه ی کتاب عاشقی است . برای عاشق ، عشق والاترین است .
قدرت عشق است که آقا امام حسین (ع) را مجاب می کند تا همه ی هست و نیست و دارایی خویش را در برابر معشوق نثار کند .
قدرت عشق است که دختر سه ساله ی آقا ابا عبدا.. را به شوق دیدار یار تا خرابات شام در مقابل همه ی سختی ها و مشقت ها استوار و صبور نگه می دارد .
قدرت اندیشه ی نشأت گرفته از عشق خانم حضرت رقیه (س) است که تا میعادگاه عشق ، ایشان را متعهد بر عهد و پیمان خویش نگه می دارد .
برای ما که مدعی عشق و عاشقی هستیم تکالیف چقدر پر رنگ است ؟؟
به چه میزان بر تکالیفمان آگاهی داریم و عامل هستیم ؟ به چه میزان بر ارادت خویش نسبت به مرادمان وفا داریم که هیچ شرایط و موقعیتی قادر نباشد تا ارادت و اطاعت ما را کم رنگ تر کند .
تکالیف، دلایل و معجزات روشنی در مسیر ، از سوی معشوق بر ما نمایان شده تا حجت بر ما تمام شود و بدانیم عدم انجام تکالیف هاست که مدام ما را به سمت و سوی نگریستن به این دلایل، معجزات و علامات سوق می دهد .
از مسولیت های ماست که با خودمان صادق باشیم و فراموش نکنیم تا زمانی که با خودمان صادق نباشیم نمی توانیم توقع صداقت از دیگران داشته باشیم .
دنیا دار مکافات است . عدل خداوند انکار ناپذیر است . اگر بد کنیم ، بد می بینیم این عدل خداست .
هشیار باشیم و از اندیشه یمان بیشتر بهره ببریم .
برای اخذ رضایت و خشنودی فقط و فقط به دعا، نذر و نیاز بسنده نکنیم . کمی هم از قدرت اندیشه یمان و از قدرت انتخاب درستمان هزینه کنیم و رضایت مولایمان را بدست بیاوریم . صداقت و صادق بودن را با خودمان از مسولیت هایمان قرار بدهیم .
هریک از ما به عنوان کسانی که در خانواده ی معنوی خویش قرار داریم براساس مدت زمان رهرویمان ، مسولیت و تکالیفی داریم .
برای کسی که به تازگی قدم در این خانواده گذاشته لازم است تا احترام و ادب به بزرگ ترهای این خانواده را سرلوحه ی تمامی امور خویش قرار بدهد و بر بزرگان خانواده وظیفه و مسوولیت است که به عنوان اسوه و الگوی درست در نزد هم خانواده های خود حاضر شوند . ویژگی انسان هاست که از رفتار و گفتار و منش یکدیگر درس بگیرند .
خداوند پیامبران و امامان را با توجه به شرایط و مقتضیات زمان خویش به رسالت و به امامت مبعوث كردند و این یعنی انسان ها برای درس گرفتن و الگو برداشتن نباید تنها به یك فرد بسنده كنند .
این باور اشتباه را كنار بگذاریم كه نسل امروزی بشر با ایمان ترین و عالم ترین و داناترین ها هستند . انسان های گذشته صاحب بهترین و والاترین ایمان، علم و دانایی بودند . عدل خداوند یكسان است . خداوند به همه ی بندگان خویش قدرت فكر و اندیشه ی یكسان عطا فرموده اند .
در عشق زیباترین ، كامل ترین ، جذاب ترین و گیراترین مسئله ، معشوقی است كه می بینیم . عشق سراسر غیرت و تعصب و مردانگی و گذشت است . آقا ابالفضل (ع) نماد كامل عشق ، غیرت و مردانگی بودند . در جنگ تن به تن بین مارد و آقا ابالفضل (ع) این آقا ابالفضل (ع) بودند كه با عشق و غیرت بهترین پهلوان زمان خویش را به هلاكت رساندند و به دور از من و منیت برای او شرط توبه و بازگشت فراهم كردند و با حمیت و مردانگی كامل خود را فدای فرزندان زهرای اطهر (ع) كردند و عشق را بر تشنگی ارجعیت دادند .
تمامی صحنه ها و تمامی لحظات كربلا عشق است و شناخت ،شناخت از تكالیف و شناخت از مسوولیت ها .
عشق و عامل شدن بر تكلیف و مسوولیت ها دلیل و اعجاز بر نمی دارد . برای عاشق كه وجودش سراسر توانایی و قدرت است دلیل و اما و چرا نباید وجود داشته باشد .
كمی متفاوت، متمایز و وسیع تر عمل كنیم ، پهنه ی دیدمان را وسعت بدهیم . با همسفرانمان مهربان باشیم و عشق و محبت مان را ابراز كنیم . اندیشه و فكرمان را بیش از بیش باز كنیم .
رفتارها ، عمل ها و گفتارمان را رنگ خدایی بزنیم و به مسوولیت ها و تكالیفمان رسیدگی كنیم تا شوق رسیدن ما را به ثمر برساند و باور كند و به یك الگوی كامل تبدیل كند . والسلام ….