توكل حصار امن الهی

بسم ا… الرحمن الرحیم

به لطف و اذن ایزد یكتا، همگی توفیق یافتیم تا در مسیر دینداری و رهرویی گام برداریم اما باید دقت داشته باشیم كه دینداری ما نباید باعث شود ما به نام دین و باورهای دینی هر حرف، رفتار و حركتی را كوركورانه انتخاب و اجرایی كنیم. كمی بررسی كردن و آنالیز درونی، هر یك از ما را متوجه این مسئله خواهد كرد كه ضربه ها و به بیراهه كشیده شدن های ما از اعتماد و باورهای ما نشأت می گیرند. وقتی درست راه و منش مولا علی (ع) را نشناسیم و تنها به نامی از راه و مرام مولا اكتفا كنیم، طبیعتاً به خطا می رویم.

قرآن بهترین و بزرگ ترین منبع برای شناخت ما از دین پیامبر رحمت (ص) است. همان طور كه پیش تر اشاره كردیم هر آیه از قرآن از هفت تا هفتاد معنی و تفسیر را در بطن خود جای داده است. رهروی مولا باید به درجه ای از تشخیص و شناخت رسیده باشد كه عمق آیات الهی را درك كرده و با آن ها ارتباط برقرار كند. تك تك آیات قرآن موكلین و حاملان خاص خود ( فرشتگان و ملائك ) را دارا هستند. در رجوع به كلام خداوند در هر لحظه هزاران هزار ملائك و كروبیان در خدمت این آیات قرار می گیرند. بعد از قرآن، عترت و سیره ائمه (ع) با توجه به انواع مأموریت ها و مسئولیت هایی كه داشتند و به خوبی به انجام رساندند، منبع مناسب دیگری در جهت الگوگیری است.

بارها گفتیم كربلا مجموعه ای كامل از شناخت ها، باید و نباید ها در موقعیت های متفاوت است. در كربلا سلسله مراتب اعضای كاروان به خوبی رعایت شده بود، طوری كه آقا امام حسین (ع) در رأس، آقا ابالفضل (ع)، خانم حضرت زینب (س)، اولاد و سپس اصحاب امام از جایگاه، منزلت و احترام ویژه ای نزد سایر اعضا برخوردار بودند. آقا ابالفضل (ع) تحت تأثیر همین سلسله مراتب بود كه هرگز در حضور امام زمان خویش، خود به تنهایی امر و نهی نمی كردند و بسیاری از مسائل را به سمت آقا امام حسین (ع) سوق می دادند تا از دایره ی ادب و احترام خارج نشوند.

در رَجَز خوانی بین مارِد و آقا ابالفضل (ع)، وقتی مارد به آقا پیشنهاد می دهد كه با بوسیدن زانوبند من خود را از مرگ نجات ده و با واسطه گری من نزد عبیدا… عذرخواهی كن، آقا ابالفضل (ع) می فرمایند: دهان خود را ببند و توانایی خود را در عمل ثابت كن و سپس فرمودند: به زمین بیوفت تا تو را برای پابوسی نزد امام و اربابم حسین (ع) ببرم تا شاید از گناهت در گذرند. بازگشت حُر و پذیرش توبه اش نزد آقا اباعبدا… (ع)، نمونه ای از درس و الگوهای بزرگ نهفته در حقیقت كربلاست. واقعه كربلا از مكه تا كربلا و از كربلا تا شام و سپس از شام تا كربلا، خلاصه ای از رسالت امامان پیشین و امامان بعد از آقا اباعبدا… (ع) بوده است. كافیست قدری قدرت اندیشه و تفكرمان را تقویت كنیم تا به درك و دریافت این دروس الهی برسیم.

باید اهل معنا بود؛ بسیار بودند عارفان و سالكانی كه با بی اهمیت شمردن برخی مسائلِ به ظاهر ساده  از جایگاه معنوی خود نزول كردند و افرادی بودند كه در قالب مسائل دینی در خدمت شیطان درون و بیرون قرار گرفتند. بزرگ ترین عامل شكست و گمراهی ما در بسیاری مواقع، جهل ماست. وقتی اولویت جهل باشد و از دانایی، تفكر و اندیشه به دور باشیم، بی شك به شكست و عدم موفقیت خواهیم رسید.

رهروی مولا بودن برای ما دعای عزیزان و بزرگان آسمانی را به همراه داشته و به همراه نیز خواهد داشت. امید كه ما نیز با رعایت فرامین الهی و عدم خروج از توصیه های پیامبرمان در حصار امن الهی جای بگیریم. قرار گرفتن در حصار امن الهی یعنی بهره بردن درست از دنیا و توشه گیری برای آخرت. اولین وظیفه مؤمن، رهرو و عاشق مولا استحكام بخشیدن ایمان و باور است. ایمان سست، دست خوش آسیب فراوان قرار می گیرد. همان طور كه دیوارِ دارای پِی محكم، می تواند ما را در برابر حوادث ایمن نگه دارد و در مقابل هر حادثه و بلایی نلغزد و نریزد، ایمان مستحكم نیز می تواند انسان را از لغزش ها و ریزش ها در امان نگه دارد. قوی ترین استحكام برای ایمان انسان ها، توكل آن ها به خدای یكتاست. در آیات الهی نیز بسیار از توكل و متوكلین یاد شده است. مؤمن متوكل است و دستورات الهی را به طور كامل انجام می دهد. وقتی دیوار امن ایمان و باور را داشته باشیم، زندگی پرثمری خواهیم داشت.

نعمت ها برای انسان آفریده شد تا از آن ها بهره ببرد. برای به دست آوردن معاش نیز باید تلاش كرد اما كسی كه در سایه دیوار امن الهی است، معاش خود را از طریق حلال و به دور از ضایع كردن حق دیگری به دست می آورد. كسی كه در كسب روزی حلال است، از بركت الهی نیز بهره مند می شود اما اگر با سختی و تنگدستی مواجه شد به سیره ی راهبر خود مراجعه كرده و با وسعت دید برگرفته از زندگی معصومین (س) به گذر از سختی می پردازد. همانند حضرت زهرا (س) كه با وجود گرسنگی و فرزند كوچك، تنها قُوت غذای خود را به سائل می بخشند و او را بر خود و فرزندان خود اولویت می دهند. یكی از مسئولیت ها، مسئولیت ورود پیدا كردن به زندگی یتیم و یتیمه است اما باید توجه داشت این مسئولیت بسیار سنگین است.

از جمله شعارهای دروغین در مورد اسلام آوردن این است كه انسان دیندار باید دست از همه چیزش بكشد. در هیچ جای قرآن چنین دستوری وجود ندارد. اگر بنا بر زندگی نكردن بود هرگز به دنیا نمی آمدیم، پس آمدیم تا زندگی كنیم اما با رعایت قوانین دینی، شرعی و اجتماعی. در دینی كه به رعایت حقوق همسایه این چنین بها داده شده، مگر ممكن است به رعایت حقوق نزدیكان و اعضای خانواده اهمیتی داده نشده باشد. در دین مبین اسلام غیبت، توهین، تهمت و افترا به شدت نهی و به گذشت و بخشش امر شده است. در برپایی عدل، عشق و محبت در دین اسلام، تنها آقا امیرالمومنین (ع) است كه در بستر بیماری در حالی كه با شمشیر زهر آلود اِبن مُلجم در شُُرُِف شهادت هستند، می توانند از فرزندان خود بخواهند كه با قاتل او به مساوات برخورد كنند و تنها در دین عدل، مهر و مهرورزی است كه آقا امیرالمومنین (ع) با وجود در دست داشتن آب، در جنگ صفین آن را بر روی سپاه معاویه نبستند تا در وضعیتی برابر به جنگ با آنان بپردازند. در حالی كه در واقعه عاشورا آب ناجوانمردانه بر پسر امیرالمومنین (ع) بسته شد. در عدالتی كه مولا در نبستن آب اجرا كردند در حقیقت انسان ها را بیدار كردند تا رسم انسانیت به جا آورند و به هر قیمت در صدد پیروزی نباشند.

مراقب باشیم كه عزیز شدن ما نزد یك نفر به قیمت تخریب افراد دیگر نباشد. مراقب باشیم كه راحت تر زندگی كردن ما نباید به قیمت پایمال كردن حق دیگران باشد. دین ما، پیام آور مهر، عشق و عطوفت است. هیچ چیز مانند بخشش سبب شرمندگی دشمن نمی شود و چه بسا همین بخشش، انقلاب و تحول درونی در فرد مقابل ایجاد كند. در طول تاریخ بسیار بودند راهزنان و افراد بی دینی كه با صدای اذان، نام خدا و ائمه (ع) بازگشتند و در زمره ی توبه كنندگان حقیقی قرار گرقتند. رهرو باید صدا، لحن، رفتارش تماماً جذب كننده باشد و جاذبه ایجاد كند.

هر یك از ما بر اساس اعمال، رفتار و افكار خود نزد خداوند دارای جایگاهی هستیم اما زمانی كه در جمع قرار می گیریم و با اتحاد و پیوستگی اعضا، رعایت نظم و ادب به انجام كاری می پردازیم از امتیاز و جایگاهی ویژه تر برخوردار خواهیم شد. تكریم ماه مبارك رمضان از جمله این اتحاد و پیوستگی های ارزشمند بود كه تبلیغ بسیار زیبایی از دین را به نمایش گذاشت. اعمال ما در این نوع پیوستگی ها چنانچه باعث تحول حتی یك نفر شود، برای دنیا و آخرت ما كافیست. این نوع خدمتگزاری ها، در روزمرگی ها، مُد زدگی و تبلیغات دروغین علیه شیعه در دروه ی كنونی علاوه بر این كه ما را به رعایت احكام شرعی خود و دیگران سوق می دهد، چهره ای راستین از شیعه را نمایان می كند و به اثبات می رساند. شیعه یعنی مهربانی و عطوفت، شیعه یعنی آگاه شدن از حال رهگذر، همسایه و اولویت بخشیدن آن ها به خود.

وجود عزیزان و فرشتگان الهی در كنار روزه دارانی كه رسیدگی به روزه داران و گرسنگان دیگر را بر گرسنگی خود ارجحیت می دهند، حالی روحانی و عطر و بویی ملكوتی به آنان می بخشد و بدین ترتیب عطر این چنین فردی مورد استشمام عزیزان آسمانی قرار می گیرد. بی تردید عاشقانی كه بدون چشم داشت و بدون ریا در خدمتگزاری سفره مولا حاضر می شوند، مورد عنایت خاص خداوند قرار می گیرند. بارها گفتیم بزرگ ترین نذر و بهترین عبادت، خدمت به خلق است. صِرف هزینه سفره افطار به افراد نیازمند هر چند خوب و زیباست اما جنبه های مثبت زیادی در برپایی این سفره و اطعام روزه داران و گرسنگان وجود دارد. یكی از دستاوردهای ماه مبارك رمضان، حس كردن درد گرسنگان، تشنگان و شاكر بودن از داشتن نعمات است. در خدمت كردن های جمعی، یك نكته ی حائز اهمیت این است كه هر یك از ما باید از برخی از خصوصیات خاص و خود محورانه دوری كنیم و رحمانیت كه همانا نزدیك ترین و بهترین راه برای انجام اوامر الهی است را به كار ببریم.

پذیرش واقعیت ها یعنی شكست منیت ها. گاهی پیشنهاد و عملكرد خوب دیگران را پذیرفتن، خود تشویق نامه ایست برای رشد فكری و به وجود آمدن ایده های جدید. حركت رهرو حول محور منیت یعنی هر لحظه دچار گناه شدن. مولا برای دوری از منیت، شكستن خود و عدم بالا بردن بزرگی های خود بود كه شبانه كیسه بر دوش، یتیمان و فقیران را متنعم می كردند.

بزرگی هر انسانی در اجرایی كردن اوامر الهی است. اثرات ماه مبارك رمضان در ما باید رشد خوبی ها، رفع ضعف ها و بدی ها را به همراه داشته باشد كه اگر چنین نباشد، باید به خود رجوع كنیم و ریشه ی تأثیر نپذیرفتن از ماه پر فیض الهی را در خودمان جستجو كنیم. بخشندگی و گذشت عصاره ی تمامی راه و روش انبیاء الهی است؛ چرا كه خداوند ارحم الراحمین است و براساس مهر و عشقش انسان را آفریده است. خداوند همه چیز را برای انسان و انسان را برای خود آفریده است. اگر سطح شعور خودمان را به کمال رساندیم یعنی موفق هستیم. امید كه زحمات همگی مورد رضایت صاحب عشق واقع شده باشد. والسلام…