انتظار فرج

بسم ا… الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج ، دعای بسیاری از انسان ها است که خواستار و طالب فرج و ظهور مولا و سرورشان آقا امام زمان (عج)هستند. طلب فرج کردن و دعاکردن برای ظهور منجی عالم بشیریت خوب و عالی است اما کافی نیست. در کنار هر دعایی که  در طلب ظهور امام عصر صورت می پذیرد ما باید به موضوع انتظار نیز بپردازیم و بدانیم از چه دیدگاهی انتظار را مورد بررسی قرار می دهیم ؟

پدر و مادری که راه قناعت و صرف جویی را پیش می گیرند تا هزینه های تحصیل و دانشگاه فرزندانشان را تأمین کنند در ازای سختی و رنجی که متحمل می شوند، انتظار دارند تا فرزندانشان از موقعیت خود بهره وری کامل  را داشته باشند، هدفشان را دنبال کنند و به هدف نهایی خویش برسند؛ و این انتظار  در حالی شکل می پذیرد که برخی فرزندان تنها ورود پیدا کردنشان به دانشگاه را انجام مسوولیت تلقی می کنند و به این وسیله از خود رفع تکلیف می کنند.

در مسئله انتظار برخی از انسان ها بیان می کنند که باید به قدری گناه و معصیت انجام بدهند تا جهان سرشار از معصیت شود و زمینه ظهور توسط آن ها فراهم شود، در حالی که برای چنین انسان گناهکاری، هیچ گاه مجالی برای نام بردن و انتظار کشیدن امام عصر(عج) وجود نخواهد داشت .

 آقا امام زمان (عج) مأموریت و مسوولیت هایی را اجرا و عملی خواهند کرد که سایر انبیاء و اولیاء الهی در راستای راهنمایی بشر و به منظور طاعت فرمان خداوند و قدم برداشتن درمسیر مستقیم الهی و زندگی کردن در راه خدا و قرار نگرفتن در دامن شیطان اجرا و عملی کردند.

حجت خداوند همیشه بر روی زمین بوده و تا یوم فیامت نیز زمین بدون حجت خداوند نخواهد بود. راه خدا در کلام خدا و سنت و سیره رسول خدا و در رفتار و گفتار و کردار ائمه معصومین به صورت شفاهی، کتبی و عملی بیان شد است. فرموده ی آقا امام جعفر صادق (ع) است که مردم را به عملتان دعوت کنید نه به زبانتان؛ نباشیم از جمله انسان هایی که خود به خردن رطب مشغول باشیم و دیگران را از آن منع کنیم .

تمامی انبیاء و اولیاء فرستاده شدند تا انسان را هدایت کنند و به انسان بیان کنند که خالق انسان خداوندی است یکتا و بی شریک؛ خداوندی که ارحم الرّاحمین است، خداوندی که قهار است، خداوندی که رزاق است شافی و خداوندی که… .

تمامی انبیاء و اولیاء فرستاده شدند تا به انسان نشان دهند برای کسب حیات باقی و بهره بردن از نعمات الهی باید در راه مشخص خداوند که توسط پیامبران، به او ارائه شده گام بردارد .

با توجه به اینکه همه ی پیشرفت های بشری حاکی از این است که انسان ها با گذشت زمان به رشد فکری و رشد عملی بالایی رسیدند؛ می توان دریافت که نازل شدن پیامبران الهی، یکی پس از دیگری، برای تکمیل شدن دین خدا بر اساس متقضیات زمانی، رشد عملی و فکری انسان ها صورت پذیرفته است و این گونه رهبری از پیامبران گذر می کند تا به ختم رسل آقا رسول ا… (ص) منتقل می شود.

در مأموریت پیامبر ما، آقارسول ا… (ص)، خداوند برای تکمیل دین و ابراز نهایت مهر ومحبت خویش و اعلام همه ی گفته ها و ناگفته ها، اما و اگرها، ولایت وامامت، دوازده امام معصوم را برایمان قرار می دهد .

یازده امام معصوم (ع) مأموریت الهی خویش را به خوبی عملی کردند تا نوبت به دوازدهمین امام و حجت بر حق خداوند در عرصه جهان شد، غیبت صغری و غیبت کبری شکل پذیرفت تا برای تشریف فرمایی این امام عزیز زمینه های ظهور فراهم شود؛ و همه این بزرگان و عرشیان آمدند تا ما انسان ها به درستی راه زندگی و بندگی را پیش بگیریم و از این سرای فانی به خوبی عبور کرده و وصل شویم و به سمت سرای باقی حرکت کنیم.

اکنون که در زمان غیبت و انتظار بر مولای خویش به سر می بریم، کمی با خویش بسنجیم که آیا انتظار با دروغ و بهتان سازگار است؟ آیا دعای چنین فردی برای فرج مولا و امام عصر (عج) قابل قبول است؟ تبعیت کردن از امام عصر واجب ترین وظیفه ی ما به عنوان پیرو آقا امام زمان (عج) است. متأسفانه در بسیاری موارد درحالی دست به دعا برای ظهور مولای خود برمی داریم که گرفتار در آماج گناهان، اشتباهات و لغزش ها هستیم و خود نیازمند دعاییم.

انتظار را باید با چاشنی عشق و غذای عمل به فرامین الهی در درونمان بسازیم، نهادینه کنیم و پرورش دهیم. آن وقت است که انتظار طعم شیرین و لذت بی مانند پیدا می کند.

هر یک از ما هنگامی که از آمدن عزیز خود از راهی دور با خبر می شویم،تلاش می کنیم تا بهترین شرایط را جهت  استقبال و پذیرایی از وی فراهم کنیم اما آیا برای آمدن چنین صاحب اختیاری نباید آماده و مهیا باشیم؟ انتظار کشیدن و منتظر حقیقی بودن را با پرهیز از دروغ، غیبت و بی احترامی به بندگان خدا و … تمرین کنیم.

بندگان خداوند به سبب اینکه بنده و مخلوق خداوند هستند قابل احترام و ارزشمندند. حضرت ابراهیم خلیل ا…، زمانی که به اطعام بر بنده ای از بندگان خداوند مشغول بودند که ایمان بر خداوند نداشت و به سبب همین بی ایمانی از سوی حضرت ابراهیم طرد شد، حضرت جبرئیل نازل شدند و وحی خداوند را این چنین  اعلام کردند: سالها رزق بنده ی من حتی به سبب بی ایمانی او از سوی من قطع نشد، چنانچه خواستار باقی ماندن در مقام پیامبری خود هستی باید رضایت فرد طرد شده را بدست بیاوری! حضرت ابراهیم نیز به فرمان الهی عمل کرده و رضایت بنده ی خداوند را کسب کردند. رضایت مندی بنده برای خداوند دارای اهمیت بسیاری است. آیا ما در مقابل خدایی که این چنین بر بندگان خود مهربان است، حق بندگی را ادا می کنیم و فرامین او را عمل می کنیم؟

فرمان الهی است که انسان ها از افراط و تفریط بپرهیزند. محبت کردن ما نیز باید بر روی خط اعتدال خود پیش برود. در ابراز محبت های خود نباید به قدری تندروی کنیم که اگر روزی توانایی ابراز چنین محبتی را نداشتیم،  دیگران از ما برنجند؛ و نه به قدری محبت کنیم که متوقع شویم و اگر به توقعمان پاسخ مثبت داده نشد ناراحتی یا کدورت ایجاد شود.

رنج دادن درون (خودآزاری) یعنی آزار امانت های الهی از سمت خداست. امانتداری فلسفه ای بزرگ و سفارش شده در پیشگاه الهی دارد.

به انتظارمان شکلی عملی ببخشیم و سطح انتظار در درونمان را به عنوان یک منتظر بسنجیم همان طور که در عدم اجرای برخی وظایف و مسوولیت ها و اشتباهاتمان در مقابل انسان های دیگر احساس شرم و حیا
می کنیم . در مقابل امام خویش و وظایفی که درمقابل  ایشان داریم و گناه و معصیت هایی که انجام می دهیم نیز کمی احساس شرم داشته باشیم.

خودمان را تغییر بدهیم و بسازیم و مطمئن باشیم چنانچه یک درصد ناچیزی از مردم دنیا در حد لیاقت آقا امام زمان (عج) برای ظهور ایشان دعا کنند، خداوند آن را مستجاب می کند و امر فرج صورت می پذیرد .

یادمان نرود كه هیچ کس نمی تواند مدعی مأموریت گرفتن از ایشان باشد چرا که امام زمان (عج) خود حی و حاضرند و نیازی به نماینده ندارند. آقا امام زمان (عج) زنده اند و امام هستند، فرمانده جهان و جهانیان و همه ی جهان در ید و مالکیت ایشان است. مراقب باشیم از بازارهای براعت و خرافه و فریبکارانه ای که به نام آقا امام زمان (عج) باز شده و مورد سودجویی برخی انسان ها قرار گرفته است؛

فراموش نکنیم : ما رهروان اولین و شاخص ترین بنده و ولی خدا را دارا هستیم پس وظیفه ای بس سنگین را بر عهده داریم . والسلام ….