ارزش خانواده

بسم ا… الرحمن الرحیم

خانم حضرت زینب (س) اسوه و نماد كاملی از خانواده داری و عضو خانواده بودن را در ذهن هر انسانی تداعی می كنند.

بركت خانواده معنوی بسیاری از خصوصیات رفتاری و تضادها را كم رنگ می كند تا جمعی شكل بگیرد كه در جهت رسیدن به كمال و تقرب جستن به سوی خداوند قدم بردارد. از زمان ورود ما به جمع خانوادگی، ما نیز عضوی از خانواده شدیم و به عنوان یكی از اعضای خانواده عهده دار مسوولیت و وظیفه ای شدیم. عضویت پیدا كردن در خانواده معنوی مسوولیتی فراتر را برای ما ایجاد می كند. از زمان قرار گرفتن ما در مسیر سبز الهی، چنانچه خطا و اشتباهی از ما سر بزند به مراتب كیفر اشتباه و گناهمان بسیار سنگین تر از پیش خواهد بود چرا كه وارد شدن ما به جمع خانوادگی برابر با كسب اطلاع و آگاهی بیشتر نسبت خویشتن خویش و نسبت به راه و مرام حق است و این درست به منزله انسانی  است كه در دنیا مال فراوانی را بدست می آورد اما نه آن را مورد بهره وری خود و نه مورد بهره وری دیگران قرار می دهد و زمانی كه این مال توسط وراث در مسیر اشتباه، مكروه و حرامی مورد استفاده قرار بگیرد علاوه بر وراث، فرد متوفی را نیز مشمول عذاب الهی می كند.

بارها گفتیم رقابت تا زمانی سازنده و كار آمد است كه حسادت وارد بر این رقابت نشود. وارد كردن حسادت بر رقابت، رقابت سالم را فاسد می كند و از بین می برد هر چند این رقابت منطبق با دستورات دین باشد.

در كنار خودشناسی ما نیاز داریم تا دیگر اعضای خانواده را مورد شناسایی قرار بدهیم و از خصوصیات و اخلاقیات آنها آگاهی پیدا كنیم تا یكپارچه و یك جهت در مسیر عاشقی پیش بریم. ما در هر حال و در هر مكان و زمانی باید وحدت و یكپارچگی مان را به عنوان یك خانواده حفظ كنیم. در یك خانواده نباید فروپاشی، متزلزل بودن و از هم گسیختگی وجود داشته باشد. خانواده معنوی ما باید همگون و هماهنگ طی طریق عشق كند. در قافله عشقی كه در راه رسیدن و تقرب به خداوند در حال پیشروی است، باید بدانیم  كه در كجای قافله قرار گرفتیم، باید به رسیدن اعضای دیگر خانواده نیز بها بدهیم. تمامی باورها، شناخت ها و اعمال ما است كه ساختار  خانواده را شكل می دهد.

از شكست ها نباید ترسید. در راه و مرامی كه در پیش گرفتیم ترس جایگاهی ندارد، برای رهروی آقا امیر المومنین (ع) ترس تنها از خداوند بلند مرتبه معنا دارد. همان گونه كه آقا امیر المومنین (ع) در هیچ زمان و شرایطی اجازه ورود ترس به درون خویش را ندادند.

بارها گفتیم ، تعظیم و تكریم تنها باید برای خدا شكل بگیرد. تعظیم كردن ما در مقابل مولا امیر المومنین (ع) نیز در صورتی كه به خاطر خداوند نباشد به نوعی كفر محسوب می شود. تمامی ملائك، روح (انس و جن) كه همه لحظات خویش را در مدح و ستایش و سپاس از خداوند به سر می برند، بر رهروان آقا امیرالمومنین (ع) سجده می كنند.

در هر نمازی كه از رهروی مولا خوانده می شود، عزیران ملائك و فرشتگان الهی نیز حاضر می شوند تا در همراهی كردن رهروی مولا به ادای نماز بپردازند؛ و این در حالی است كه در چنین مقامی واقع شدیم و هم چنان به عمل هایی دست می زنیم كه در حد شایستگی رهروی مولا نیست . مدعی سرسپردگی هستیم و هنوز من و منیت ها را رها نكردیم؛ و هنوز قادر نیستیم تا در مسئله ای یكپارچه و متحد تصمیم بگیریم.

وجودی كه عشق مولا را در دل می پروراند، چنانچه مورد درد و رنجش قرار بگیرد، تمامی اعضای خانوده نیز این درد و رنج را حس می كنند. جمع شدن ها، بودن ها و گذشتن از تفریحات و مهمانی ها و حاضر شدن در جمع خانوادگی به خاطر این است كه در زمره رهروان پاك آقا امیرالمومنین (ع) واقع شویم؛ اما گاهی عمل های اشتباه و خطاهای ما ضربه هایی است كه بر پیكره این خانواده زده می شود. نگاهمان را وسعت بدهیم و گذشتمان را عملی كنیم. اكنون كه به لطف خدا توانایی گذشت، این چنین وسیع در اعضای خانواده وجود دارد، باید بخشش و گذشت از رفتارها و عملكرهای یكدیگر را ضمیمه رهرویمان كنیم. بیان كردن خصوصیات و اخلاقیات دیگران كه ما را مورد آزار قرار داد است ، یعنی نبخشیدن و گذشت نكردن از آنچه اتفاق افتاد است، و گرنه بیان نمی شد. شیرازه خانواده معنوی ما نیاز به انقلابی زینب گونه دارد. خانواده ما نیاز به شناختی جامع برای تغییر یافتن در جهت سرسپردگی حقیقی دارد.

رویا رویی بشیر با خانم ام البنین (س) پس از واقعه عاشورا و خبر گرفتن خانم تنها از آقا امام حسین (ع) به روشنی بیانگر میزان سرسپردگی خانم ام البنین (س) بود. بدین دلیل كه هنگامی كه اسرا از شام به مدینه وارد می شدند، بشیر مأموریت پیدا
می كند تا خبر شهادت آقا امام حسین (ع) و وفاداران همراه با آقا امام حسین (ع) را بیان كنند؛ اما در زمان رویا رویی خانم حضرت ام البنین (س) در حالی كه فرزند آقا ابوالفضل (ع)  را در آغوش داشتند،خانم تنها از آقا امام حسین (ع) سوال می كنند. در این زمان حیرت و بهت بشیر او را وادار به سوال از خانم می كنند كه چرا از فرزندان خود سخن به میان نیاوردید؟ خانم در جواب، چنین می فرمایند كه من فرزندانم را با حسین (ع) می خواهم.

اما متأسفانه علی رغم همه ی گذشت های مالی و جانی اعضای خانواده ما، هنوز در گذشت از یكدیگر در سطوح اولیه و ابتدایی هستیم.

تا زمانی كه گناه كردن خریدار داشته باشد گناهكار وجود دارد و گناه صورت می گیرد. در مقابل غیبت و تهمت و افترا نسبت به یكدیگر خاموش نباشیم تا مسبب ایجاد گناه نشویم. بپرهیزیم از ابراز بهتان ، دروغ و غیبت و افترا كه چنین خصلت هایی برازنده رهروی مولای عشق نیست. قداست مكان و جایگاه و مرامی كه در آن به عاشقی پرداختیم به قدری وسیع و عظیم است كه به ما اجازه نمی دهد تا بخواهیم عادات و خلاقیات ناشایستمان را ادامه بدهیم.

سرسپردگی، صرفا‍‍ً جان نثار بودن به زبان و به میزان  مالمان نیست. سرسپردگی باید در افكار، پیشرفت و روزمرگی های ما نیز تجلی پیدا كند. سر سپرده می شویم تا مولایمان را راضی و خشنود نگه داریم. لبخند رضایت مولا از ترقی فكری و عملی ماست كه بوجود می آید.

 حضور پیدا كردن در خانواده معنوی یعنی دائما مورد امتحان الهی قرار گرفتن. وقتی انسانی آنقدر مورد عنایت قرار می گیرد كه مهمانی او در مكتب خانه آقا امیرالمومنین (ع) او را تبدیل به یكی از میزبانان می كند، وقتی مورد عنایت قرار گرفتن می تواند همسفری را تا حافظ شدن بر آیات فراوانی از كلام ا… پیش ببرد، باید تمامی لحظات و زندگی چنین فردی منطبق با راه و مرامی باشد كه در آن به پیروی پرداخته است، آن وقت كه آزمودن ها و مورد امتحان الهی قرار گرفتن ها نیز آغاز می شود تا سرسپردگی فرد محك بخورد.

حرمت و احترام گذاشتن را عمیقاً وارد رهرویمان كنیم و برای هر یك از همسفران به خاطر خدا وسپس به خاطر جایگاه انسانی و معنوی او احترام و ارزش قائل باشیم. توقعات را از وجودمان دور كنیم و توقعاتمان را تبدیل به مسوولیت و وظیفه كنیم.

همگی ما به سبب قرار گرفتن در مسیر الهی نا خود آگاه و نا خواسته الگوی رفتاری دیگران هستیم. نباید فراموش كنیم كسی رهروی حقیقی است كه از من گفتن ها فاصله گرفته باشد.

برای رهرو نیازی نیست تا به طلب از خواسته هایش لب باز كند چرا كه معشوق خود ناظر بر احوال عاشق است و نیاز های او را وسیعتر و كاملتر می بیند و درك می كند.

ما خانواده ایم به حكم خانواده بودن در خیر و شادی و غم و رنج هم باید شریك باشیم. ما باید آنقدر شادی ونشاط را در خودمان پرورش بدهیم تا با وجودی شاد برای یكدیگر دعا كنیم. نگذاریم اشتباهمان پیكره قدس خانواده یمان را متزلزل كند و از بین ببرد.

كه سعادت و رستگاری هر یك از ما در قرار گرفتن در خانواده معنویمان رقم می خورد و شكل می گیرد.   

والسلام