مراقبت

بسم ا… الرحمن الرحیم

صفحات كتاب زندگی و بندگی سال هاست كه با دستان پاك مرادی از جنس نور در حال بازگشایی و ورق خوردن است. هر صفحه، نشانی از راه، روش و منشی برای بندگی بر ما گشود تا این كه صفحات گذشته، ما را با چگونگی كنترل زبان آشنا كرد. در این صفحه خط ها، روش ها و دستورات كتاب را قرائت و سپس مشق كردیم اما برای این كه در عشق پایدار باشیم و در زمره سالكان، عاشقان و بندگان راستین الهی باقی بمانیم لازم است تا صفحه جدید این كتاب مبنی بر مراقبت را نیز قرائت و سپس مشق كنیم.

مراقبت امر لازم و واجب الاجرا برای حفظ و موقعیت در تمامی امور فردی، اجتماعی، اعتقادات و باورهای ماست. هر آنچه بشر نیاز دارد و توانایی به دست آوردنش را كسب می كند، اشتیاق مراقبت و نگهداری از آن نیز به طور ناخودآگاه در فرد به وجود می آورد. تولد هر كودك و مراقبت هایی كه در پس این تولد به شكل مراقبت در سلامت، رشد، خواب و خوراك كودك انجام می گیرد، نمونه بارزی از نیاز به مراقبت را در مادری كه نُه ماه رنج بارداری را متحمل می شود لازم الاجرا می كند اما وارد شدن به جمع و خانواده ی رهروان عشق و سُكنی گزیدن در كنار عاشقان نمونه بی نظیر دیگری از مراقبت را می طلبد.

اشتیاق مشتاقینی كه سالك كوی یار هستند تنها با مراقبت است كه رنگ نمی شود و از بین نمی رود. وقتی انتخاب می شویم و خود انتخاب می كنیم تا انتخاب شده باقی بمانیم و امتحانات الهی را با موفقیت پشت سر می گذاریم. وقتی مسولیت هایی كه در حیطه شغلی و خانوادگی بر عهده ما قرار می گیرد را به خوبی اجرا و عملی می كنیم. آهنگ زیبای تعریف و تمجیدها مدام گوشمان را طنین انداز می كند، آن وقت است كه شیطان كمین می كند و دام هایشان برای ما گسترده می كند.

تسلط بر خویش، مراقبت از گوش و بالا بردن ضریب كنترل درونی بهترین راه برای غفلت نكردن و اسیر نشدن در دام شیطان در برابر طنینی است كه از این آهنگ ها به گوش می رسد هر چند تعریف و تمجید نوعی شكرگزاری محسوب می شود و در پس هر موفقیتی باید تعریف و تمجید صورت بگیرد اما بی توجهی و غفلت از تعریف های به گوش رسیده ممكن است شوق و اشتیاق عاشقی را در ما كم و كم رنگ تر كند. اشتیاقِ به دوش گرفتن مسئولیت هایی كه در پس حفظ شعائر دینی برای ما رقم می خورد سمت و سوی ما را به سستی و بی میلی می كشاند. مراقبت نكردن بر اجرا و عمل به توانایی ها و مسئولیت هایمان برای ما غفلت و غفلت تسلط شیطان بر ما را به همراه می آورد.

مراقبت باید از بَطن، نطفه و آغاز هر كاری شروع شود و ادامه پیدا كند. شنیدن و گریستن بر نوای اَنا العَطشان از بطن و درون مادری با عظمت زهرای بتول (س) نشان دهنده ی مراقبت بر این هدیه الهی است. مراقبتی كه آقا امام حسین (ع) را اَباعبدا…. و ثارا… می كند. مراقبتی كه خانم حضرت زهرا (س) را همسر ولایت، مادر امامت و سرور زنان عالم قرار می دهد. در پس هر نفسی كه از وجود مبارك حضرت زهرا (س) كشیده می شد، مراقبت موج می زد. دُخت رسول اكرم (س) و همسر امیرالمومنان (ع) بودن، هیچگاه ایشان را از محافظت و مراقبت بر اعمال، رفتار، گفتار و حجابشان منع نكرد. مراقبتی كه دختر رسول خدا (س) و صاحب خزائن دارِ اُمت را تشویق به برپایی ساده ترین مراسم ازدواج می كند. مراقبتی كه دختر رسول خدا (س) را تشویق به گذشت و بخشش بیشتر می كند. مراقبتی كه بانوی دو عالم حضرت زهرا (س) را تشویق به عباداتی عمیق و ناله هایی در شایستگی شایسته ترین بنده خدا می كند.

ناله ها و گریه های آقا امیرالمومنینی (ع) كه معصوم اند و از جنس نور، تنها زاییده مراقبت است و مراقبت. مراقبتی كه صدای مولا امیرالمومنین (ع) را این چنین جاودانه می كند :

اَنت المَعبود وَ اَنا العَبد وَ هَل یَرحَمُ العبد الا المعبود

اَنت الكَبیر وَ اَنا الصَغیر وَ هَل یَرحمُ الصَغیر اِلا الكَبیر

اَنت الخالِق وَ اَنا المَخلوق وَ هَل یَرحمُ المَخلوقَ اِلا الخالِق

كمی به خودمان برگردیم وقت هایی را برای كنار گذاشتن و بیرون آمدن از خودمان، برای انجام دادن مسولیت ها، وظایف و دستگیری ها كه می توانیم در حق دیگران باشیم، بگذاریم. وقت هایی را برای بررسی خودمان، اعمال، جسم، روحمان و مراقبت هایی كه از آن ها داریم، بگذاریم :

این كه هر طلوع شمس را مزین به عبادت الهی كنیم و از جا بلند شویم.

این كه شروع هر روزی را مزین به لبخند و حُسن خُلق كنیم.

این كه سلامتی و تندرستی را مزین به دستگیری و یتیم نوازی كنیم.

این كه سلامتی، اندیشه و قلممان را مزین به كلامی جهت ارشاد دیگر بنده های خدا كنیم. همگی به مراقبت ما بر می گردد.

یادمان باشد مالك همه چیز خداست. ممكن است قضا و قدر الهی اتفاق بیفتد و ما را دچار آسیب كند اما كوتاهی و قصور زمانی اتفاق می افتد كه ما در عین توانستن، مراقبت و نگهداری نكنیم و آسیبی را بر خودمان وارد كنیم. صرف ادای نماز و روزه و…. مراقبت به دین، باور و اعتقاد ما نیست. مراقبت وسعتی به اندازه همه ی زندگی دارد.

زبانمان را كنترل كنیم و بر تهمت، غیبت، افترا و بهتان مراقبت داشته باشیم. تندی ها را با كمی صبر تبدیل به آرامش و ملایمت كنیم. باورهایمان را بسنجیم تا كلمه و برداشتی غلط تیشه بر ریشه ی باورهای ما نزند. عدم محافظت و مراقبت است كه می تواند باورهای ما را سست كند.

به یاد داشته باشیم افتخار رهروی مولا بودن چیزی از مسئولیت های ما كم نمی كند. مراقبت بر اعمال و عبادات ما باید بیش از زمانی باشد كه برای كسب این مقام عبادت می كردیم. كمی از گذشت هزینه كنیم، گذشت نكردن ها محصول مراقبت نكردن است. گذشت را یاد بگیریم. به جا تذكر بدهیم، به جا تشویق و به جا گذشت كنیم. به تعریف و تمجید ها بیش از بیش مراقبت كنیم تا غرور و تكبر درون ما بیدار نشود.

كسی كه مراقبت را با همه ی اعمال، رفتار و گفتار، جسم و روحش توأم می كند، نمونه كاملی از انسان تلاشگر است. انسان تلاشگر به همه یأس و ناامیدی ها پشت پا می زند. انسان تلاشگری كه باورها و داشته ها را مراقبت می كند در برابر مشكلات نمی شكند و تنها حكمت خدا را می بیند، خدا را سبب ساز قرار می دهد و به تلاش خویش مداومت می كند. شیطان برای كسانی كه مسیر عاشقی را انتخاب كردند و سالك این راه شدند، حساب وی‍ژه ای باز می كند و تا انحرافشان از مسیر، در كمین گاه خویش باقی می ماند.

یادمان باشد مراقبت با وسواس متفاوت است. وقتی به چشممان مراقبت می كنیم در واقع چشممان را برای ندیدن ها هوشیار نگه می داریم. مراقبت، تمرین و ممارست است كه باعث می شود نبینیم در حالی كه دیدیم و نشنویم در حالی كه شنیدیم. لذت مراقبت زمانی فراهم می شود كه شیطان سد و مانع مراقبت ها و كنترل ها باقی بماند و خط نشان بكشد. مراقبت و كنترل، خشنودی خدا را به همراه می آورد؛ چرا كه طاعت فرمان الهی صورت گرفته است. خداوند صبر، عقل و گذشت چنین بنده هایی را به فرشتگان خویش نشان می دهد و آشكار می كند.

برای زندگی روزمره و زندگی عبادی و معنوی مان برنامه هایی از جنس مراقبت داشته باشیم. وقتی نسبت به خطرها، دانایی داریم و باز مسیر ناهموار نادانی را طی می كنیم، در واقع بخش سعی و تلاش را در مغزمان خاموش و تنبل می كنیم.

تبدیل شدن انسان های تلاشگر، فعال و امیدواری كه سال های طولانی از عمر خویش را صرف كسب روزی حلال می كنند به انسان هایی راكت، ساكن و بی تلاش نمونه ای بارز از سلطه شیطان و نفوذ شیطان درونش است. شیطان حتی برای كسانی كه با وجود ایمان ضعیف، مراقبت را سر لوحه تمامی امور خویش قرار می دهند نیز حساب ویژه دارد؛ چرا كه مراقبت اعتماد به نفس و نهایتأ ایمان را به انسان برمی گرداند.

جایگاه خستگی، ناراحتی و ناكامی ها پشت درهای ورود است. برای وارد شدن به هر مكانی و در هر زمانی حُسن خلق بهترین همراه و هدیه برای منتظران است. حُسن خلق، امیدواری را به ارمغان می آورد. گاهی فراموش نكردن ها و جا نگذاشتن خستگی و ناراحتی ها منجربه گله و شكایت و بدگویی می شود و برایمان حق الناس تازه ای را شكل می دهد. حق الناسی كه به راحتی فراموش می شود و در یوم قیامت و روز فراموش نشدن ها به یاد و خاطره ما برمی گردد و ما را از زمره خوبان درگاه دور می كند.

جسم و روحی را كه برنامه، هدف و مراقبت همراهی كند، هموارتر راه كمال را می پیماید. مراقبت به وضو، نماز و عبادات، ما را از شك وتردیدها نجات می دهد. یادبگیریم برای حفظ عشقمان، زبانمان، خُلقمان، وجودمان و از همه مهم تر اعتقاد و باورمان نیاز به مراقبت خاص و ویژه داریم. اگر خواهان راه هستیم و خواهان عشق. اگر خواهان آرامش و آسایش انتهای مسیر عاشقی هستیم، كافی است تا مراقبت هایمان را با تلاش هم سو كنیم و به كار بندیم تا لایق بنده شایسته الهی بودن باشیم. والسلام.…