بسم ا… الرحمن الرحیم
گردش آسمان و زمین باز محرمی دیگر را آغاز كرد، محرمی كه آغازش باید آغازی پربارتر برای میزان گذشت، همیاری، همكاری، اتحاد و انسجام ما باشد، ایام عزای آقا ابا عبدا… (ع) می تواند فرصت مناسبی برای بهبود عملكردها، گفتار و رفتار ما باشد و می تواند ما را در بهتر اجرایی كردن امر خدا یعنی امر به معروف و نهی از منكر یاری كند. دقت داشته باشیم ، در آمر بودن باید از خود شروع كنیم و در ناهی بودن باید بهترین و زیباترین گفتار و رفتار را به كار ببندیم.
ماه محرم، ماهی است كه عظیم ترین مصیبت بنابر شرایط و حكمت الهی در آن اتفاق افتاده تا دین خدا و قرآن رسول خدا (ص) تا یوم قیامت، ماندگار باشد و بدرخشد. عمیق شدن در آیات الهی، حقانیت این حقیقت عظیم را به اثبات می رساند. عصر كنونی، عصری است كه در آن شیعه به شدت مظلوم واقع شده است و تنها همین ایام عزای حسین بن علی (ع) است كه فریادرس و نصرت دهنده بر شیعیان بوده و هست. امروزه علیرغم همه توطئه ها و هزینه های سنگینی كه دشمن برای نابودی اسلام، استفاده می كند، محرم و صفر و عزاداری است كه چهره ی اسلام را زیبا و درخشان و حقیقت كربلا را پا برجا نگه داشته است.
بارها گفتیم، خداوند به اندازه وسع و توان هر انسانی از آن تكلیف می خواهد، اما وظیفه هر یك از ما به عنوان رهروی مولا در این ایام این است كه علاوه بر عزاداری بر آقا اباعبدا… (ع) و خاندان بزرگوارشان به باطن و حقیقت این واقعه بزرگ دقت بیشتری كنیم و اعمال، رفتار و منششان را مطابق با آموزه های عاشورا و عاشورائیان وسعت بخشیم.
امتیاز خاص و ویژه تر در این ایام می تواند، هم سویی و درس گرفتن از خانم حضرت زینب (س) باشد. خانم به عنوان یك زن با تمامی ویژگی ها و عطوفت خاص زنانه از كودكی، مسوولانه و عاشقانه در راه حفظ دین خدا گام بر می دارند و از جمله شرایط ازدواج خود را دیدند هر روزه برادر، امام و معشوق خود، آقا امام حسین (ع) قرار می دهند. حضرت زینب (س) چنان عاشقانه پیش می روند كه جذبه ی عشقشان، برادر های دیگر (پسران خانم ام البنین(س) ) را تا پای فدا شدن بر آقا امام حسین (ع) پیش می برد. از سویی دیگر، برادران در مقابل خانم بسیار با ادب و احترام و عاشقانه عمل می كردند، به طوری كه برای نشست و برخواست ایشان از كجاوه شتر بر یكدیگر پیشی می گرفتند تا بانو حضرت زینب (س) به سهولت بر كجاوه بنشینند و یا به راحتی تمام از آن پیاده شوند.
خاندان بزرگوار مولا درست در زمانی بهترین و زیباترین رفتارها را اجرایی كردند و به سایر انسان ها درس دادند كه نه جامعه شناسی و نه روان شناسی برای ارائه و شناسایی رفتارها وجود داشت. خانم حضرت زینب (س) در خانواده الگویی كامل و در خارج از خانه استادی بی نظیر بودند. حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (س) در تربیت كنیزان به قدری كامل عمل كردند كه یزید را بر آن داشت تا هِنده كه از كنیزان این دو بانو بود را به همسری برگزیند.
خانم حضرت زینب (س) كلام نورانی وحی را نیز بر زنان تعلیم می دادند. در زمان اسارت خانم و سایر اصحاب آقا امام حسین (س)، زمانی كه بر اسرا سنگ پرتاب می كردند و دشنام می دادند برای لحظاتی این چنین مورد خطاب دخت امیرالمومنین (س) قرار گرفتند: وای بر شما كه به شما قرآن آموختم و این طور خود را دیندار و خاندان رسول خدا (ص) را خوارج و از دین برگشته می نامید.
مهم ترین ویژگی خاندان رسول ا… (ص) این بود كه مطابق با شرایط زمانی و مكانی و به دور از هر گونه منیت و خودنمایی و برای ماندگاری و درس دادن، به انجام كاری و عملی می پرداختند. بسیار گفتیم و شنیدیم كه لاجرم آنچه از دل برآید بر دل نشیند. خاندان مولا، خاندان كرم و بخشش اند. بخشیدن انگشتری توسط مولا (ع) در نماز به سائل؛ و بخشیدن تنها قرص نان موجود در منزل توسط خانم حضرت زهرا (س) به مسكین و یتیم كه در قرآن نیز به روشنی ذكر شده، از جمله اعمال ماندگاری است كه بیان كردن آن ها، تنها تكراری است كه به مكررات ختم نمی شود و هر تكرارش جانی دوباره به انسان می بخشد.
حركات خانم حضرت زینب (س) در بیداری مردمان غافل و در كاخ ظالم ترین ظالم زمان، خود نشانی روشن از این بود كه می توان در حین زن بودن، شهامت و استقامتی مردانه به خرج داد و در مقابل نامردی ها ایستادگی كرد. خانم حضرت زینب (س) در كاخ عبید ا… و در زمانی كه ملعون چوب خیزران بر صورت مبارك آقا امام حسین (ع) می زد، در مقابل آن همه قدرت، استبداد و دیكتاتوری طاغوت زمان برمی خیزند و می فرمایند: ناجوانمرد! گلویی كه چوب خیزران بر آن می زنی، گلویی است كه شاهد بوسه ی پیامبر (ص) بر آن بوده است .
رفتار، گفتار، لحن، كلام و نوع نشست و برخواست خانم حضرت زینب (س) در كاخ عبیدا… به گونه ای بود كه همه حاضران در كاخ را به فكر واداشت كه دشمنی كه عبید ا… از آن سخن می گفت و در برابر آن ها هزاران هزار لشكر وارد میدان كرد، تنها ۷۲ تن از خاندان رسول ا… (ص) بودند كه بسیاری از آن ها را زنان و كودكان تشكیل می دادند؟! هر چند خانم (س) به عنوان یك زن سرشار از عاطفه و احساس بودند، در رویارویی با دشمن بر احساسات خویش غلبه نمودند تا عملی صحیح را به انجام رسانند.
سخن گفتن از كربلا و كربلاییان عطر آگین ترین سخنان است. از كربلا باید درس گرفت و برای غم و اندوه كربلا باید گریست، اما گریستنی با شناخت و معرفت. كربلا رخ داد تا فانی بودن دنیا به اثبات برسد، تا انسانیت گم نشود و هر انسانی در پس خواهش ها و خواسته های فریبنده دنیوی از انسانیت فاصله نگیرد، تا ترس در درون ما به شجاعت و ناامیدی به امیدواری بدل شود، تا ایثار و از خود گذشتگی برای پابرجا ماندن پایه و اساس دین اسلام باقی بماند، تا انسان در پی درس گیری از این كتاب زندگی، به اصل خود رجعت و اساس زندگی جاوید خود را بر زیباترین ها استوار كند.
تابلوی تمام نمای كربلا از زمان حركت از عرفات تا نینوا، از صبح تا ظهر عاشورا، از ارسارت و رویدادهای پیش آمده در اسارات تا بازگشت و دفن اجساد، همگی سرشار و مملو از درس های زندگی و بندگی است. درس هایی عمیق، راه گشا و انسان ساز است.
خانم ام البنین (س) با در آغوش گرفتن فرزند حضرت عباس (ع) و مرثیه خوانی به نوبه ی خود حقیقت كربلا را زنده نگه داشته است و به این وسیله این حقیقت را نیز به سایر افراد شناساندند.
ادب، غیرت، تواضع و گذشتن از پول و مقام و منصب و از جان گذشتن آقا ابالفضل (ع) از جمله درس های بندگی است كه ایشان در صحرای نینوا به نمایش می گذارند و در نهایت با وجود مَشك پاره و دستان بریده و جسم نیزه خورده، باز هم در اوج ادب و تواضع در حال سجده از اسب به زمین می افتند تا مبادا در عشق ورزی كوتاهی كرده باشند. قدرت عشق، محبت و برداشتن حجاب ها از دیدگان مبارك آقا ابالفضل (ع) نقاط عطفی بود كه ایشان هرگز زخم و درد شمشیر و نیزه را حس نكنند و تنها با دیدن احسنت مادرشان خانم حضرت زهرا (س) به استقبال شهادت و فدا شدن در راه امام زمانشان بروند.
همان طور كه كینه، بخل و حسد، وجود و درون انسان را ویران می كند و از بین می برد، بخشش، محبت و عشق درون انسان را بیدار، روشن و قدرتمند می كند.
كافی است ما هم عارفانه و عاشقانه و با شناخت بخواهیم تا در مسیر عشقی كه انتخاب كردیم همانند این بزرگواران قدرتمند و با عزت حركت كنیم و به هدف غایی كه رسیدن به كمال و قرب الهی است نزدیك و نزدیك تر شویم. به یاد داشته باشیم علمی كه می آموزیم و سطوحی كه برای رسیدن به هدف می گذرانیم می تواند تا جایی باشد كه نه تنها خودمان بلكه دیگران را نیز از ثمره ی خود بهره مند كند.
در واقعه ی كربلا مسئله قابل توجه دیگر، میزان امكانات و شرایط موجودی بود كه همسفران با آقا امام حسین (ع) داشتند و ذره ای لب به گِله و شكایت باز نكردند. عدم امكانات، سختی و دشواری سفر و در نهایت رو به رو شدن با بی آبی از مشق های آغاز سفر برای قیام كربلا بود. آب به عنوان مایه حیات و ضروری ترین عنصر برای ادامه زندگی از خاندان كرم گرفته شد تا دشمن شكست ظاهری سپاه آقا امام حسین (ع) را شاهد باشد. در جنگ صفین آب نزد آقا امیرالمومنین (ع) بود و علیرغم این كه می توانستند آب را بر سپاه معاویه ببندند و لشكر دشمن را به سبب بی آبی شكست دهند، این عمل ناپسند را انجام نداند و در شرایط برابر با دشمن جنگیدند.
وقتی خداوند نعمت و رزق خود را حتی بر كافر نمی بندند ما نیز جایز به انجام چنین كاری نیستیم. لبان تشنه و جان های برافروخته در دشت كربلا نه تنها آقا امام حسین (ع) را از یاد یار غافل نكرد، بلكه در این لحظات جان سوز، معاشقه با حضرت دوست به قدری اوج می گیرد كه تمامی فرشتگان و كروبیان را به تماشا وا می دارد.
عبادت و معاشقه با خدای صمدی كه قدرت اندیشه و تكلم را به ما بخشیده عشق است و خدا هیچ نیازی به عبادت بندگانش ندارد. اما زمانی كه انسانی راه عشق پیش می گیرد و با خدا به مناجات و معاشقه می پردازد تمامی كلماتش رنگ و بوی عشق و محبت می گیرد. كلمات عشق، دلنشین است. مقام عشق، عاشقی و عرفانی، همان مقامی است كه خداوند به فرشتگان نشان داده و به چنین بنده ای می بالد.
یكی از اركانی كه به انسان درس ماندگاری می دهد، درس گذشت و فداركاری و عطوفت كربلاست. كربلا كاملاً عینیت بخشیدن به فرمایش های الهی است. وقتی به كربلا با معنا و معرفت بپردازیم، شعوری سالم و دركی عمیق و تشخیصی دقیق تر خواهیم داشت.
وقتی با معنا همسفر با كاروان عشق و نور می شویم، می توانیم در تمامی ایستگاه ها و بر پایی خیمه ها خود را حاضر ببنیم و درس بگیریم. با چنین عشق و معرفتی می توان برای عشق از همه چیز گذشت و از حُب دنیا در امان بود. برای یك عاشق و رهرو، دنیا تنها وسیله ساخته شدن و پخته شدن است. مرور بر گذشته و زندگی افرادی كه در ادوار مختلف، عاشق زندگی نكردند و عاشقانه به زندگی دنیوی خود پایان ندادند، حاكی از این است كه این افراد از نقطه حرص ورزیشان لطمه خورده و به هلاكت رسیده اند.
خانم حضرت خدیجه (س) صاحب ثروت و شوكت فراوانی بودند، اما نه تنها در عشق الهی ثروت بلكه خود را نیز فدای عشق كردند. ( در ماجرای شعب ابی طالب رنج و مشقت زیادی را متحمل شدند). بانو حضرت خدیجه (س) به واسطه عشق مجازی كه در سمت و سویی مقدس، پاك و سالم سوق گرفت، به عشق الهی رسیدند. با هدف گذاری صحیح، ثروت نیز می تواند راه گشا و حركت دهنده انسان به سوی تعالی باشد.
هیچ مسیری روشن و صحیح تر از كربلا نبوده و نیست؛ و عشق به كربلا و كربلائیان در زندگی زُراره ی عاشق، چنان معجزه می آفریند كه در عدم حضورش رقیه سه ساله (س) ،خانم حضرت زینب (س) و خانم حضرت زهرا (س) برای پذیرایی از مهمانان در منزلش حاضر می شوند و او را نه تنها در مهمانداری بلكه در تشیع آوردن همسر سُنی اش یاری می كنند.
اشك ریختن بر عاشورائیان و هم نوا شدن با عزای این بزرگواران، پاداشی در خور و شأن آن بزرگواران را برای عاشق در پی دارد. اشك بر حسین (ع) ، مقدس و متبرك است و درمان هر درد، غم و ناراحتی است. به لطف و اِذن خداوند همگی عزادار آقا امام حسین (ع) بودیم. ان شاا… كه بتوانیم به حرمت نام مقدس این امام رئوف جزو ساكنان كوی یار قرار بگیریم. والسلام …
دیدگاهتان را بنویسید