بسم ا… الرحمن الرحیم
“ما رأیت إلا جمیلا” قصارترین و عمیق ترین پاسخ دخت امیرالمومنین (س) به یزید بن معاویه که به همه بشریت تا به ابدیت نشان دادن که زیبایی حقیقی معنایی فراتر از زیبایی های ظاهری است که تاکنون شناخته ایم. خط به خط و آیه به آیه کلام الهی بر مبنای زیبایی حقیقی نازل شده است. سجده حضرت عباس (ع) حین افتادن از اسب با وجود همه تیر و نیزه ها و لبخند ایشان نشانی واضح و روشن از همین زیبایی است.
زیبایی در حقیقت از منبع خلقت ماست. وقتی خداوند بارها اعلام می کند که “ای انسان همه مخلوقات را برای تو و تو را برای خودم آفریدم” یعنی عشق و زیبایی را در نهاد این آفرینش جای داده و براساس آن انسان را به عرصه دنیا وارد کرده است. خلقت الهی در مورد انسان به ودیعه گذاشتن روح الهی و عظمتی لایتناهی است که باید به خدمت هم نوع و طبیعت خدا درآید تا بار امانت به سر منزل مقصود برسد و انسان به این واسطه رشد کند. اخلاق نیکو در هر انسان سرمایه ای جاوید و ماندگار است که تفسیر حقیقی زیباییست و تا یوم قیامت یار و یاور انسان است.
کربلا در هر لحظه اش تجلی زیبایی بود. تشنگی ها، جان نثاری ها، گله نکردن ها، احترام، دوستی و ابراز عشق در کربلا چیزی جزء خلق زیبایی نبوده است. خودشناسی بهترین زمینه بروز و خروج زیبایی ها از درون به سراسر وجود ماست. مهر و محبت نشأت گرفته از همین زیباییست که امروزه با وجود پیشرفت علم به عنوان مرهمی بر انواع دردها و بیماری ها معرفی شده و انسان برای درمان به سمت مهر ورزیدن و دریافت مهر از عزیزانشان خصوصاً خدای کریم دعوت می شود.
مرگ هم می تواند نماد زیبایی باشد وقتی انسان تکالیفش را بفهمد و آن را اجرا کند و آن قدر خوب عمل کند که به حیطه محرمیت با خدا ورود کند، آن وقت مرگ تبدیل به مرحله اتصال به یار می شود. تفکر و اندیشه ای که با زیبایی عجین شود، اجازه نمی دهد انسان به سوی گله، شکایت، ناامیدی و ناسپاسی پیش رود. از تکرار ناسپاسی بپرهیزیم تا مشمول خسران و تباهی نشویم. سرانجام ناسپاسی و تکرار و تأیید بر ناشکری، خشم و غضب الهی را در پیش دارد. ناسپاسی پیامد افتادن در دام ناامیدیست خصوصاً ناامیدی از رحمت الهی.
تغییر دیدگاه و بینش هر انسان مرهون و منوط به تغییر در شنیدن ها، دیدن ها، رفتار کردن ها و در یک کلام در اختیار گرفتن کامل بایدها و نبایدهای رفتاری و گفتاری اوست و همین تغییر دیدگاه عامل رشد و حرکت سالم به سوی قرب اوست. توصیه اکید مولاست که بسیار بشنوید و کمتر سخن گویید. هر چیزی با تمرین و ممارست قابل تغییر و اصلاح است. عادت های بد را باید با استمرار بر تمرین ها به عادت های زیبا بدل کرد.
بارها گفتیم آقا امام حسین (ع) قیام نکردند تا ما تنها بر عزای ایشان بگرییم. ایشان رفتند تا درجه انسانی، رحمت الهی، بندگی و سرسپردگی را به بشریت نشان دهند و انسان را به مفهوم واقعی زیبایی، نزدیک و نزدیک تر کنند تا آن جا که ما نیز هم چون حضرت زینب (س) جزء زیبایی نبینیم. والسلام…