بسم ا… الرحمن الرحیم
از مسائل و مشكلات اجتماعی و بیماری و … موردی را نمی توان پیدا كرد كه راه حل آن در این سوره مباركه نباشد. بیشتر از این كه مردگان نیازمند سوره یس باشند ما زندگان به آن نیازمندیم. اكثراً به ما یاد داده بودند كه سوره یس را برای اموات ختم می كردیم؛ در صورتی كه ما زنده ها بیشتر از مرده ها نیاز به آن داریم.
قبل از این كه با دیگران بخواهیم رو راست باشیم، سعی كنیم اول با خودمان صادق باشیم. با خودمان قرار بگذاریم در شب های چهارشنبه خود را آنالیز كنیم و نقاط قوت و ضعف روزهای گذشته خود را بررسی نماییم. در مسائل دینی و اعتقادی به اعمالمان مغرور نشویم خصوصاً در راهی كه پیش گرفته ایم كه همان راه ائمه معصومین است. در هر دوره یك سری وظایف مثل اصول دین و فروع دین بر دوشمان گذاشته شده است. اگر همه این ها را انجام دهیم تازه وظایف خود را انجام دادیم و از خطر نجات پیدا می كنیم ولی اگر انجام دادیم مغرور نشویم.
ترس، ناامیدی و یأس نباید در رهرو مولا علی (ع) راه پیدا كند چون دین، قرآن و انبیای ما آنقدر زیبا راه را ترسیم كرده اند كه از هر جا كه خواستیم، می توانیم دوباره شروع كنیم. درس ارزنده تر این سوره این كه اگر بنده صالح او شویم و اگر بتوانیم خودمان را در زمره آل یاسین وارد نماییم چیزی به نام ضعف، ناامیدی، فقر مالی یا معنوی و ضعف از هر نوع و هر چیزی كه منفی است نمی تواند در ما راه پیدا كند. وقتی بنده ی او شدیم و وقتی خودمان را به قدرت او وصل كردیم، كدام قدرت می تواند ما را به زمین بزند؟ اگر به این ایمان پیدا كنیم كه دست خدا بالای سر ماست، از هیچ چیزی نمی ترسیم جز خدای مهربان.
وقتی خدا با ماست مطمئناً شیاطین را خیلی راحت می توانم از خودم دور كنم و حتی با آن ها بجنگم و آن ها را نابود كنم. بدانیم وقتی می گوییم خدا قادر است، از آن قدرت در ما هم هست. كافی است كه بخواهیم و این قدرت را در خود ببینیم و حس كنیم. وقتی می گوییم خداوند رحمان، رحیم و كریم است در ما هم هست البته اگر با خدا باشیم. اگر می گوییم خداوند بی نیاز است، از آن بی نیازی در ما هم هست. اگر به این مسئله ایمان داشته باشم پس هیچ موقع جلوی كافر به خاطر مال و دنیا از خودم عجز و لابه نشان نخواهم داد. نیازم را فقط و فقط پیش خودش می برم، خدایی كه آنقدر مهربان است كه به ما پیغمبر رحمت را هدیه كرد و باز آنقدر نسبت به امت پیغمبرش مهربان بود كه چیزی را به این امت هدیه كرد كه به هیچ كدام از پیامبران خود نداد و آن مقام امامت و ولایت آقا امیرالمومنین (ع) و اولادشان است.
در هر جا اشاره كنیم شفیع و دستگیری داریم كه می توانند دست ما را بگیرند و نجاتمان دهند و اجازه ندهند كه ناامیدی، ضعف، افسردگی و … بتواند به ما نزدیك شود. سعی كنیم تلاش كنیم تا بتوانیم در كنار خوبان، ابرار و محبان قرار بگیریم. فقط او را بپرستیم، تمام هستی، عشق، خوردن، خوابیدنمان و همه را به خاطر رسیدن به كمالات كنیم و این كه بتوانیم خود را به قربش برسانیم.
در اعمال و وظایف خود را مراقب ریا باشیم و سعی كنیم همه اعمال را برای خدا كنیم. تمامی اعمالی كه برای ریا جلوی كسی انجام شد، همه به اسم آن فردی می رود كه برای او ریا شده است. كسی كه روزه دار است و به زبان می آورد و یا اگر نماز می خواند صدای خود را بالا می برد كه بقیه متوجه شوند، تمام زحماتش بر باد رفت. خداوند بنده گمنامش را دوست می دارد حتی اگر نوشته و كتابی را آماده كردیم مراقب باشیم كه برای رضای خدا باشد و اگر برای رضای باری تعالی بود دیگر اسمی از ما بر روی آن نباید باشد.
هیچ گاه از توانایی خود در جهت تنبیه دیگری استفاده نكنیم و حتی فكر كردن به آن اشتباه است. این كه با خود بگویم ” من رهروی امیرالمومنین علی (ع) هستم و از كمك ایشان استفاده می كنم تا دیگری را تنبیه كنم ” با این حرف و یا حتی فكر آن هم، همه چیز را خراب كردیم. در زندگی جاوید دیگر نمی توان كلاه سر خدا گذاشت و اگر خوب بفهمیم می توان درك كرد كه چرا ائمه از توانایی های خود استفاده نكردند مگر حضرت علی (ع) نمی توانست از بیت المال استفاده كند و كاخ هایی بهتر از معاویه داشته باشد؟ اما می بینیم كه در مسائل زندگی و بیت المال همه چیز را رعایت می كردند و در عین حال از مال خودشان با تمام وجود می بخشیدند و این باعث شد كه پس از گذشت این همه سال، چه گذشتگان ما و چه آیندگان ما، ایشان را الگو قرار دهند. ایشان فقط خدا را دیدند و فقط با خدا معامله كردند.
در برخورد با دیگران هم، وقتی همه چیز خدایی شد و همه چیزها را برای خدا انجام دادیم، هر چقدر طرف مقابل قدرنشناس باشد ولی با چند بار خوبی دیدن، شرمنده خواهد شد. هر چیزی را سعی كنیم با خدا معامله نماییم حتی در خورد و خوراك. وقتی به انسانی خوبی می كنیم و یا با او معامله ای می كنیم او سعی می كند كه خوبی ما را جبران كند. حال بدانیم وقتی برای خدا و ائمه به دیگری خوبی می كنیم از خدا و ائمه مزد خود را می گیریم. خداوند تمام نعمت هایش را برای ما خلق كرده است. در قرآن می بینیم كه خداوند هیچ گاه بندگانش را از نعمت هایش منع نكرده است. خداوند نگفته است كه نخورید، نپوشید، نیاشامید ولی در كنار همه این ها شرط و شروطی گذاشته است.
رهروی مولا علی (ع) و خانم فاطمه زهرا (س) بایستی سرزنده و شاد باشد و بیانی عالی داشته باشد. بایستی با زبان امروزی نهضت عاشورا و در كل دین را برای جوانان بگوید. زمانه فرق كرده و پدرها با فرزندشان از نظر فكری خیلی متفاوت هستند. بایستی با علم روز پیش برویم و از امكانات جدید جهت رهروی خود استفاده كنیم. دید خود را وسیع تر كنیم و از تخصص هایمان بیشتر استفاده كنیم. كافی است برای كار خیری نیت كنیم در ادامه مدد از مولا می رسد. باید جسم ما سالم و شاداب باشد تا بتوانیم به عنوان یك الگوی عملی خود را معرفی كنیم تا بتوان عبادت خود را بیشتر كرد و سرزنده تر بود و در این صورت شنونده بیشتری جذب ما خواهند شد و به حرف های ما گوش خواهند داد. شادابی از یك روح شفاف و یك جسم سالم ناشی می شود.
شیعه حضرت علی (ع) و خانم فاطمه زهرا (س) با غم ائمه معصومین غمگین و با شادی آن ها شاد است. بایستی مراقب بود تا در دام ریا، تظاهر و منیت ها اسیر نشویم. هر هفته سعی كنیم یكی از ضعف های خود را برطرف نماییم و همه ی كارهایمان را خدایی كنیم. در كمك به نیازمند و سائل فقط دست، حضرت علی (ع) را می شناخت. بایستی در كمك كردن ها و كار خیر، طوری عمل كنیم كه این دست از آن دست خبردار نشود. ان شاءا… به جایی برسیم كه خانم فاطمه زهرا (س) همیشه برایمان دعا كنند.
هدف از كار بر روی قرآن این است كه در طول هفته حداقل یك یا دو بار با آن سوره انس بگیریم. سعی كنیم این مراحل را انجام دهیم یك بار خواندن، یك بار معنی و بعد تفكر كنیم. درك شخصی شما از سوره ها هزاران بار بهتر از خواندن مقاله و یا تفسیری در مورد آن ها می باشد. اگر مواردی را خودمان دریابیم، آن موارد همیشه می تواند به فریاد ما برسد و اگر در بطن آیات برویم آن موارد می تواند به همه ما كمك كند.
هیچ چیز ما نباید رنگ و بوی مشق و تكلیف به خود بگیرد. ما در مكتبی به نام مكتب عشق علی(ع) و آل ایشان درس می گیریم. یك عاشق نباید هیچ چیز از یادش برود. عاشق حتی یك نگاه معشوقش را هم هیچ گاه فراموش نمی كند. اگر من با عشق در آیات الهی نگاه و در آن تفكر كنم و به این فكر كنم كه خدای مهربان بنده ناچیزش را در نظر گرفته و با من حرف می زند، در آن زمان تمام لحظه ها به یاد ماندنی می شود.
روز به روز كه جلوتر می رویم باید توقع از خودمان بالاتر برود. باید خودمان را به حدی برسانیم كه وقتی كسی التماس دعا می گوید خودمان را لایق بدانیم كه بایستیم و برای او دعا كنیم. كدام لذت از این بالاتر كه دعای ما بتواند مشكل و یا بیماری را از یكی بندگان خدا دور كند. در جاهایی با كلام و دعای خود می توانیم كارهایی انجام دهیم كه با خیلی از قدرت ها و دارایی های دنیایی نمی توان كاری كرد. هر كینه، حسد یا هر ناپاكی می تواند ما را در لحظه ای مشرك به خداوند كند و در آن لحظه معبودمان شیطان شود. اگر كلام خدایی در پوست و جان ما رسوخ كرده باشد، هیچ زمان فرصت به شیطان و شیاطین نخواهیم داد.
یاد گرفتیم كه اگر با خدا باشیم می توانیم به تمام قدرت ها فخر بفروشیم. خداوند به ما نعمت فراموشی داده است كه گاهی اوقات از فراموشی شكایت می كنیم. چمدان را برای آن طرف ببندیم. نگوییم حالا فرصت هست، فرصت را برای خودتان در عبادات و بندگی هزاران هزار سال قرار بدهید ولی در رفتن از این دنیا چنان نگاه كنید كه گویی لحظه ای دیگر باید بروید و دیگر نخواهید بود و در آن دنیا توبه، عجز و ناله هیچ تأثیری ندارد ولی در این دنیا خداوند تا لحظه آخر این اجازه را به ما داده است.
ان شاءا… قرآنی را كه به ودیعه و امانت به دست ما داده شده است، درك كنیم و از قرآن های زنده، نشانه ها و الگوهای زنده خدا درس بگیریم و خودمان را بسازیم تا لیاقت بندگی او را پیدا كنیم. ان شاءا… خداوند عشق به خودش، اولیا و برگزیدگانش را از ما نگیرد. وقتی خالصانه و از ته قلب و بی ریا جلو رفتی و گفتی یا علی، حسابی برایت باز می شود كه تمامی ندارد و این حساب بسته نمی شود. حضرت علی (ع) و خانم فاطمه زهرا(س) نمی گذارند شیعه هایشان ذلیل شوند.
درست است كه سرِ آقا ابالفضل(ع) سنگین بود كه نیزه تاب و تحمل آن را نداشت ولی همه این عزیزان سرهایشان را دادند كه شیعیانشان سرفراز باشند. بارها شده كه دست به دامان آقا ابالفضل (ع) شدیم، ایشان دست نداشته ولی دستگیری كرده است. وای بر احوال كسی كه خیلی از معجزات را دید و بعد منكر شد و یا به خطا رفت، خدا آن روز را نیاورد.
یادمان باشد اگر عاشق شدیم حامی و تكیه گاهی داریم كه خیلی ها ندارند. مبادا وقتی كه عاشق این بزرگواران هستی، خودت را كمتر از داراها ببینی. آن ها ظاهرشان داراست. آن ها برای زمان كوتاهی دارند ولی تو یادت باشد كه برای كل زندگی و تمام زندگی ثروتمند هستی. همان زندگی پس از مرگ كه خداوند برای همه بندگانش مقرر كرده است. وقتی آن همه برگزیده ها رفتند پس باید من و تو هم برویم.
خود قرآن شاهكار است و سوره یس شاهكاری داخل شاهكار است. قرآن از خیلی معجزاتی كه سایر پیامبران در طول خلقت آوردند بالاتر است. نوشته ای به ظاهر در شكل یك كتاب ولی می تواند برای همه دوره ها، عصرها و روزهای آدمی در تمام ابعاد زندگی مورد استفاده قرار بگیرد. اگر بتوانیم با آن انس بگیریم و آن را بفهمیم، بهترین و كامل ترین راهنمای زندگی ماست. ان شاءا… خداوند بر درك و روشنایی دیدمان هر روز بیفزاید و ما را شرمنده آقا امیرالمومنین (ع) نكند. نكته دیگر این كه پس از رسیدن به هر “مبین” در این سوره مباركه حاجت مورد نظر خود را در ذهن یادآوری كنید تا ان شاءا… برآورده به خیر گردد. والسلام….
دیدگاهتان را بنویسید