اضطراب و تشویش

بسم الله الرحمن الرحیم

 چرخه ی طبیعت می چرخد تا جانداران بسیاری برای حفظ بقای خویش از این چرخه بهره برده، زنده بمانند و زندگی کنند. در لابه لای این گردش و چرخش بی نظیر و منظم الهی، شیری برای حفظ بقای خویش و رفع گرسنگی از میان حیوانات جنگل، میمونی را شکار می کند و زمانی که تصمیم می گیرد تا طعم خوش طعمه را حس کند، بچه میمونی کوچک، توجهش را جلب می کند، میمونی کوچک که در عدم حضور مادر به درختی پناه می برد. محتاط نبودن و نداشتن دید بازتر به شدت شیر را پشیمان می کند تا جایی که شیر از خوردن طعمه خود منصرف می شود و دست به نوازش حیوانی بی پناه می زند.

و انسان نیز به حکم آفرینش، انسان آفریده شد تا انسانیت پیش بگیرد و به کمال و قرب الهی برسد و گاهی همین انسان جایگاه خویش را فراموش می کند و به جایگاهی پست تر از حیوان اکتفا می کند. خداوند زمانی که اراده می كند بر عذاب انسان هایی که سرقت و دزدی از افراد ناتوان و ضعیف را ضمیمه ی زندگی خویش می کنند، انسان هایی که جنایت، حرص و طمع، آن ها را به دَریدَن هم نوعشان سوق می دهد، این انسان ها به توسط خویش تخریب و رسوا می شوند و از بین می روند.

و افسوس و تأسف از قضاوت های نابه جا و عجولانه ی ما انسان ها؛ زمانی که انسانی به دور از خدا را در اوج رفاه و آسایش می یابیم و مدام بر روزی وسیع او غبطه می خوریم و فراموش می کنیم که عدل خداوند در هر زمان، مکان، عصر و جایگاهی پابرجا و پایدار است. مبادا ادعای انسانیت کنیم و از اعمال نیک انسانی و دعا در حق دیگران غفلت کنیم و فراموش نکنیم که اگر کار نیک ما خشنودی مولا (ع) را به همراه می آورد، غفلت و بی تفاوتی ما نسبت به مشکلات دیگران نیز خشم و ناراحتی مولا (ع) را به دنبال دارد.

طلوع ماه رجب که برابر با ریزش رحمت بی حد و حصر الهی است، بهترین زمان برای دعا کردن در حق دیگران است؛ و دعا کنیم و یاری برسانیم بر انسان هایی که در هر جا و مکانی گرفتار چه کنم ها شده اند؛ و دعا کنیم به جهت سلامت و شفای بیماران صعب العلاج و لاعلاج؛ و دعا کنیم تا حجت برحق خدا، خود شفاعت و دعا کند تا ما نیز لایق باشیم تا رفاه، سلامت و آرامش را بر چنین انسان هایی به ارمغان بیاوریم؛ و دعا کنیم برای آبروی آبرومندان و گرفتاری گرفتاران؛ و دعا کنیم برای کسب صبر، صبری از جنس مولودین ماه عظیم رجب .

یادمان باشد هر (چرا گفتنی) جنگیدن با خداست. در مسیر بندگی ما به ازا دریافت کردن جایزه نیست، خداوند بر تمامی نیات و اعمال ما آگاه و بصیر است، نیت و عملی که با هدف دریافت ما به ازا شکل بگیرد، در نزد خدا پذیرفته نخواهد بود.  از خداوند خواستار صبر رجبی باشیم؛ و دعا کنیم تا در جرگه ی افرادی قرار نگیریم که به جهت دریافت دنیا و مسائل دنیوی معنویت را زیر پا قرار دهیم.

گفتیم ماه رجب، ماه رحمت، بخشش و کرم، ماه قرار گذاشتن، ماه ناز کردن و ناز خریدن، ماه صدا کردن و مملو شدن از عشق آقای عاشقی، مولود کعبه، آقا امیرالمومنین (ع)، ماه بهره جستن از فرصت های بی نظیر الهی برای بنده ای برتر بودن، است.

تمامی مباحث و بیانات ارزشمند گذشته، مبنی بر ظرفیت سازی و آماده کردن دل برای رسیدن به بندگی، سالکی و سرسپردگی انسان هایی بود که عزم کردند تا زندگی ای هم سو با بندگی خداوند را داشته باشند. دل و وجودی که سرسپردگی را دریافت کرده است، دنیا را تنها مزرعه و مکانی برای کاشتن و پی نهادن می بیند تا در آخرت در نزدیکی بندگان، محبان و مقربان، اذن شرف یافتن و جایگاه پیدا کردن داشته باشد.

هر یک از ما زمانی که به ساختن کلیدی می پردازیم، مطمئنأ کلید ساخته شده را امتحان می کنیم تا از سالم بودن آن اطمینان حاصل کنیم. درون هر یک از ما نیز به منزله ی قفلی است که برای وارد شدن به آن نیاز به کلیدی است. رهرو و بنده طالب عشق خدا قفل های متعددی را در خواب، عبادت، استراحت، تمامی کارها و در کل در بودنش تا رسیدن به برزخ و آمادگی حاصل کردن برای وارد شدن به یوم قیامت و صحرای محشر مهیا می کند که مهیا شدن به سبب بارها و بارها بررسی کردن، امتحان شدن، پرسش و پاسخ کردن، آنالیز کردن و آزمایش دادن ها ایجاد می شود.

یکی از دردهای عمیق زمانه که عامل رانده شدن بسیاری از انسان ها از جایگاه حقیقی انسانیت به جایگاه پست حیوانی است اضطراب و تشویش است. پیش رفتن انسان به سمت کم مصرفی و یا بی مصرفی زائیده ی اضطراب و تشویش است. اضطراب و تشویش در قالب استرس و هیجان های متفاوت پدیدار می شود.

انسانی که قلب، روح و درونش را در قالب لباس دوستی، طلبگی، رهروی، عشق و عاشقی و در قالب رسیدن به مقام بندگی و بهره گیری از الگوهای داده شده منور و مملو می کند، صاحب مقامی بی نظیر نزد خداوند خواهد شد. اما زمانی که چنین انسانی به مشکلات و موانع برخورد می کند دچار تشویش می شود و برای او سوالاتی ضد و نقیض ایجاد می شود. انسانی که از مسیر پر پیچ و خم این سوالات و افکار عبور کرده و براساس زحمات، ریاضت ها و ممارست های شبانه و روزانه به ساختن افکار و اعمال صحیح درونی پرداخته است. وارد شدن اضطراب و تشویش، خط بطلانی است بر تمامی داشته ها و اندوخته هایش. برای چنین انسانی که مورد تهاجم اضطراب و تشویش قرار گرفته روشن و واضح است که موردی را در وجود خود بررسی نکرده و به ساختن و اصلاح آن نپرداخته است.

ثابت قدم بودن و محکم برخورد کردن شیطان در برخی مواقع تا تخریب درونیات و مقدسات وجودی ما ادامه پیدا می کند. اضطراب و استرس هشدار بزرگ برای آگاهی یافتن ما از ورود شیطان به درونمان است. اضطراب و استرس یعنی متزلزل بودن یکی از ارکان عبادی و ایمانی ما که از:

1.خرابکاری ها

2.عدم رسیدگی به موقع

3. و استحکام بخشیدن به داشته هایمان نشأت می گیرد.

گاهی افکار مخرب در قالبی از خواسته ها در سر راه انسانی که مسیر انسانیت  و عاشقی را به خوبی طی می کند قرار می گیرد تا زمینه های انحراف توسط شیطان و شیطانیان برای چنین انسانی ایجاد شود.

وقتی انسانی با قرآن مأنوس است و قلبی مملو از عشق علی و آل علی دارد. وقتی از دنیا دل بریده تا به وصل و عشق نائل شود و از دنیا تنها به جهت رسیدن به اهداف الهی بهره می برد، نه به جهت سیر شدن از دنیا، خداوند نیز فرمان ارسال اطمینان و آرامش را به قلب و وجود چنین بنده ای صادر می کند تا بنده ی خدا به تطمئن القلوب برسد و قلبش آرام گیرد. “ اَلا بذکِر ا… تَطمئِن القُلوب ” فرمایش الهی در کلام نورانی خویش برای کسب آرامش انسان است. دل و قلب هر بنده ی مومنی توسط اعتقاد، ایمان، باور و یقین است که به اطمینان می رسد.

وقتی خواسته ها، افکار و اعمال ما در جهت رضای پروردگار و در جهت به کمال رسیدن و حرکت به سمت و سوی قرب است، خداوند نیز به ما تطمئن القلوب را اهدا می کند. از جایی که برای انحراف چنین بنده هایی که به اطمینان قلب رسیدند، نیاز، مشابه و هم جنس با وجود و درونشان وجود دارد.

شیطان با ورود اضطراب و استرس به دشمنی و عداوت می پردازد. استرسی که در طی مسیر گمراهی به ایجاد سوالات ظاهراً منطقی و پاسخ های غیر منطقی و به دنبال آن ایجاد شک، چرا و چراها پیش می آید.

باور و یقین پیدا کردن، مرتبه ای والا در رسیدن به جایگاه عرفان دارد. وارد شدن اضطراب، استرس و شک یعنی بازگذاشتن رخنه ای که ما به سبب کامل نکردن درونمان و یا فراموش کردن و نپرداختن به درونمان برای ورود شیطان مهیا کردیم.   گوش فرا دادن و عملی کردن آنچه در هر جلسه به جسم و جان هر یک از ما ارائه می شود، خود بهترین و محکم ترین قفل برای جلوگیری کردن از ورود شیطان به درونمان است.

بستن قفل های درونی از به وجود آمدن چراها جلوگیری می کند. عدم رسیدگی و توجه نکردن به آنالیزهای هفتگی، اِعمال عملی با حضور منیت، رقابت های حسادتی و گِله و شکایت از خداوند همگی متزلزل کننده ی قفل درون و گشودن درهای وجودی به سمت شیطان است؛ و به دنبال ورود شیطان، به وجود آمدن استرس، هیجان، تشویش، نگرانی، ایجاد سوالات گمراه کننده و آزار و اذیت شدن از آنچه در بایگانی مغزی و ذهنی ما نهفته است، پدید می آید.

اولین برخورد هر یک از ما باید در برابر ورود استرس، بررسی کردن و پرداختن به درون، رفع و جبران نقص و ضعف درونیمان باشد. این بررسی کردن ها مانع از بسط و گسترش استرس توسط شیطان، مانع از طغیان و سرکشی نفس اماره خواهد شد.

یک رهرو و سالک و کسی که ادعای عاشقی می کند، برای این ادعا سرمایه ی وجودی و زمانی صرف کرده است، بنابراین نباید دچار شک، تردید و دو دلی شود. باید باور و یقین در چنین فردی ارتقا پیدا کند. رهرو و سالک الی ا… نه تنها در مسیر سبز عشق و راه و مرامی خویش بلکه در هیچ یک از امور خویش نباید دچار تشویش و اضطراب شود. اگر باور داریم که خداوند مهربان است و به حال ما ناظر است و ما را رها نمی کند و یار و مدد رسان ماست جایی برای استرس و اضطراب و نگرانی باقی نمی ماند. وجود استرس یعنی ضعف در ایمان و باورهای ما، یعنی آسیب رسیدن به باورهای ما، باوری را که ویروس گرفته باید درمان کرد تا سایر افکار، اعمال و اندوخته های ما را دچار آسیب نکند.

ماه رجب، ماه رحمت بی حد و حصر الهی است و بهترین زمان برای دیدن، حس کردن و فهمیدن آنچه در مسیر سبز بندگی، نیاز بندگی کردن ما را تأمین می کند و ما را در رسیدن به مقام رجبیون هدایت و حمایت می کند. والسلام ….