مشق عشق 110 درس هایی از تکامل، معرفت، خودسازی
بسم ا… الرحمن الرحیم
فاصله ها و از هم گسستگی های امروزه ی انسان ها که حاصل روزمرگی ها و زندگی در دنیای ماشینی است در بسیاری مواقع انبوهی از گرفتاری ها، بیماری ها و افسردگی ها را برای انسان فراهم کرده است. اتحاد، اتفاق و همبستگی افراد در گذشته برکت و رحمت الهی را به ارمغان می آورد. متأسفانه در عصری هستیم که علیرغم رفاه و لوازم و امکانات بسیاری که در زندگی ها وجود دارد، آرامش کمتری حس می شود و انسان ها یأس و دغدغه های بیشتری را سپری می کنند.
می دانیم و بسیار نیز شنیده ایم که جمع و جماعت، مکان استجابت دعا و نظر خاص خداوند و ائمه معصومین (س) است. به یاد داشته باشیم در جمع کسی که مهر می ورزد و عاشقانه و مسئولانه حاضر می شود و می بخشد و از غرور به دور است، برنده است. مراقب باشیم تا اسیر دشمنی های بی پایه و اساس نشویم و با بدی گفتن به هر بدی خود را قربانی کینه توزی ها نکنیم. بزرگواری تک تک ما زمانی هویدا می شود که در پاسخ به بدی ها، گذشت و محبت و آرامش هزینه کنیم. در به جا آوردن رسم انسانیت ممکن نیست مقابله به مثل کردن، جایگاهی داشته باش؛ چرا که فردی که با مقابله به مثل به سمت پاسخگویی به بدی دیگری می رود در حقیقت با او تفاوتی ندارد بلکه یک بدی را در زمانی دیگر انجام داده است.
در دین مبین اسلام و مطابق با آموزه های معصومین (س) و تجربیات گرانقدر عرفا و بزرگان، اتحاد و اتفاق و گذشت مایه خیر و رحمت و برکت الهی است. توجه داشته باشیم که سال ها عبادت با ریا و تظاهر حبط می شود. اما وقتی انسانی از تفکر مثبت برخوردار است و این نوع تفکر در تمامی سطوح، اعضاء و جوارح و اخلاقیات او آشکار می شود هم چون گلی است که بارور شده و به ثمر نشسته و دیگران را تحت تأثیر زیبایی و لطافت و عطر خوش قرار داده است. چنین افرادی بی گمان از جذابیت خاص برخوردار هستند. جذابیتی که صرفاً نمی توان در ظاهر آن ها یافت بلکه توجه به عمق رفتار و گفتار آنان مهر و مهربانی درونیشان را آشکار می کند که بر جذابیت آنان می افزاید. حسن خلق تأثیر شگرفی بر افزایش جذابیت انسان ها دارد، وقتی حسن خلق در کنار مسئولیت و وظایف انسان قرار می گیرد وظایف انسان نیز در قالبی زیبا و دلنشین تر صورت می پذیرد.
اثر خلق و خوی بر تغذیه ای که تک تک سلول های بدن در اعضای مختلف دارد، همانند سمی است که با این تغذیه مخلوط شده و در اختیار سلول ها قرار می گیرد و در کنار بیماری های مختلف افراد را با صفات منفی معرفی می کند. چنانچه مایل هستیم تا خداوند ما را ببخشد و نعمتش را برما ارزانی کند ما نیز باید ثابت کنیم در راه الهی قدم برمی داریم. وقتی کار بدی را با بدی پاسخ می دهیم و یا حتی در فکر خود به انتقام گیری می اندیشیم، بی تردید غذای سلول های بدنمان را مسموم می کنیم.
بارها گفتیم دلیل نزول کلام الهی، رسولان و امامان معصوم (س) رشد و بالندگی انسان ها در مکتب انسانیت و کسب شأن و مقام انسانی و رسیدن آن ها به کمال و قرب الهی و بهره مندی از زندگی جاوید است که حد اعلای نعمت و لذت در آن وجود دارد.
زندگی حضرت زهرا(س)، سراسر آموزه، نکته و درس های غنی روانشناسی، جامعه شناسی، خانواده داری و دینداری است. حضرت زهرا(س)، بانویی بودند که شروع زندگی، بندگی، نحوه زندگی، روش فرزندپروری، همسرداری، همسایه داری، تعصب و بندگی ایشان سرشار از درسهایی در جهت ساخته شدن و به کمال رسیدن است.
ضرب المثل معروفی است که می گوید: ( درخت هرچه پربارتر، افتاده تر). این ضرب المثل مصداقی برای انسان هاست که هر چه در بندگی پیشرفت می کنند باید از افتادگی و تواضع بیشتری برخوردار شوند. یادمان باشد هر قدر هم در مقام بندگی پیشرفت داشته باشیم در مقابل ذات یگانه عالم بی مقدارترین هستیم و به اشاره ای کوچک از بین خواهیم رفت. مگر نه اینکه حضرت سلیمان تعلقات دنیایی بی شماری را در اختیار داشتند (از مال و مکنت تا متوجه شدن زبان حیوانات، گیاهان، جنیان و پریان) اما ایشان نیز به توسط موری از بین رفتند.
یک واقعیت مشترک برای همه مخلوقات خداوند خصوصاً انسان ها با هر دین و روش و مقام بندگی وجود دارد و آن واقعیت (مرگ) است. مرگ، بخشی از زندگی است. بی شک وقوع مرگ برای همه انسان ها خواهد بود اما آنچه در دست و اراده محض الهی است و ما انسان ها از آن بی خبر هستیم، نوع و زمان مرگ است. بنابراین خوب است تا فرصت باقی است بر ریسمان الهی چنگ بزنیم و آن گونه که شایسته نام رهروی است زندگی کنیم تا از زندگی جاویدی، پرنعمت و لذت بخشی بهره مند شویم. والسلام…