شخصیت كامل 20-02-1394

بسم ا… الرحمن الرحیم

مدت ها پیش ، زمین دل هایمان را پاك كردیم و عزم خویش را جَزم كردیم تا بنایی به نام خانه دل بسازیم. برای خانه دلمان حوض زدیم و درخت كاشتیم و عهد كردیم تا هر هفته برای تمیز كردن آن به آن سر بزنیم. برخی قدم ها را فراتر گذاشتند و توی خانه دلشان ساكن شدند و در حین سكونت یاد گرفتند تا مرتب به خانه دلشون رسیدگی كنند. در آستانه سال نو، همه ما موظفیم تا به خانه تكانی دلمان برسیم و آن را عاری از هرگونه ناپاكی و آلودگی كنیم. تطبیق دادن درون و خصوصیاتمان با محتوای مشق عشق و مراحل مختلف رهرویی و بازرسی كردن آن می تواند شخصیت را شكل داده و ما را برای بندهِ حقیقی بودن آماده كند. وقتی شخصیت ما شكل گرفت و با شخصیتمان آشنا شدیم و نقاط ضعف، نقاط كور و نقاط تاریك را از زندگی و مغزمان خارج كردیم، آن وقت است كه فقط باید به روشنایی و نور توجه كنیم.

یكی از مسائل مهم زندگی هریك از انسان ها در رسیدن به مقصد، تعیین هدف مشخص، مطمئن و مطابق با شخصیت فرد است، هدف همه ما به عنوان رهروی آقا امیرالمومنین(ع) از ابتدای حركت در مسیر عاشقی، عشق علی (ع) و مقصدمان بیت علی(ع) بوده و هست. مشق عشق و بیانات زیبای ذكر شده در آن دایره المعارفی عمیق و كامل از راهكارها و اطلاعات و آگاهی برای هدف گذاری در جهت مدیریت شخصیت فرد است.

یادمان باشد هر قدمی كه در مسیر به جلو حركت می كنیم مستلزم عبور از یك و یا چند امتحان است. در طی مسیر عشق نباید فراموش كرد كه معشوق دوست دارد تا ناز كند و عاشق موظف است تا ناز معشوق را بخرد. تمامی انسان ها در طول تاریخ تجربه كردند كه هر آن چه ساده و راحت به دست بیاید به سرعت نیز از دست خواهد رفت. انسان برای هر چیز كه زحمت بكشد و متحمل رنج و مشقت و سختی شود برایش تبدیل به ارزش می شود، عشق نیز به همین شكل است، در عشق نیز باید مسیرهای سخت و ناهموار را طی كرد تا به مقصد رسید.

خداوند همه انسان ها و همه رسولان، انبیاء و اولیاء خویش را از حیله و نیرنگ شیطان بر حذر داشته و بر مراقبت از اسیر شدن در دام شیطان توصیه كرده است. خداوند شیطان را به عنوان بزرگ ترین دشمن انسان معرفی فرموده است. در طول تاریخ بشریت، عارفان بسیاری بودند كه در رسیدن به معرفت در دام شیطان اسیر شدند و سقوط تلخ و سهمگینی را تجربه كردند. مطمئناً هر انسان و هر رهرویی، زمانی كه به انقلاب درونی برسد و در درونش پرداختن به عشق و راه و مرامش به قلیان در بیاید و رو به جلو در حال حركت باشد، موظف است تا به طور خاص تر به حراست و مراقبت از درونش بپردازد. هر خانه ای نیاز به مراقبت و مواظبت دارد، خانه دل ما نیز از این قاعده مستثنی نیست و نیاز به حراست و نگهبانی دارد.

شیطان تا آخرین لحظات زندگی هر انسانی با او همراه و از فریب دادن او لحظه ای دریغ نمی كند. البته در بین انسان ها، انسان هایی وجود دارند كه بدون حضور شیطان نیز، به خوبی در مسیر شیطان گام بر می دارند. شیطان برای چنین افرادی زمانی اختصاص نمی دهد، چرا كه این افراد خود، به خوبی در مسیر شیطان حركت می كنند. فریب كاری، مخصوصاً در مسائل عرفانی در قالب های مختلف زیاد شده است. برای یك رهرو و عارف دقت نظر داشتن و مراقبت كردن امری بسیار واجب و لازم است، از یك سو امتحانات و از سوی دیگر هوشیاری و بیداری شیطان در انحراف انسان ها، هر رهرو و عارفی را مجاب می كند تا دقیق تر و بینا تر عمل كند.

شیطان هیچ گاه از مسیر های طی نشده و ناشناخته برای فرد وارد عمل نمی شود. شیطان با توجه به شخصیت، اعتماد به نفس و مراحل و مرتبه ای كه هر فرد می گذراند به دشمنی با او می پردازد. شیطان نقطه حساسیت مرید و عاشق آقا امیر المومنین (ع) را می داند و متوجه است كه برای هر رهرو و عاشقی، مولا(ع)، نقطه عطف و حساسیت و عشق ورزیست.

متأ‌سفانه امروزه فرقه ها، احزاب و گروه های زیادی در قالب عرفان، دین و افكار و اعتقادِ انسان ها را به گمراهی می كشانند. ظاهر چنین گروه بندی هایی بردن نام عرفان، دین و خداست و از آن جائیكه رسیدن به عشق الهی، نهایت و عنایت هدف هر انسانی در زندگی و بندگی  است، بردن نام مكرر خداوند در همه صحبت ها، استفاده كردن از نام علی(ع) و قرآن افراد را منحرف می كند و دریچه های حفاظتی و امنیتی آن ها را باز می كند و وجود آن ها را آماده حملات سخت شیطان می كند.

سال هاست عشقمان را مشق كردیم و از عشق ، مشق ها نوشتیم. سال هاست از عشق درس گرفتیم و درس خواندیم، تا در كنار خودشناسی به خودسازی بپردازیم. در این بین بارها و بارها تجربه كردیم كه هر گاه به پیشرفت و رضایت قلبی رسیدیم در فاصله ای كوتاه به مشكل، مانع و یا سختی بر خورد كردیم. چنانچه در برخورد با این موانع، اگر به بیان چراها پرداختیم و گفتیم: چرا با وجود نماز، قرآن، بردن نام علی (ع) و عمل كردن به هزاران عمل پسندیده به چنین مشكلی رسیدیم، در واقع با دستان خود ستون های خانه دلمان را ویران كردیم و وجودمان را متزلزل و مردد كردیم. برای چنین فردی، اندیشه و فكری كه باید در جهت الهی و توكل به خدا و قدرت خدا شكل می گرفت، بسیار سست عمل كرده و بدبینی در وجود این فرد وارد شده است. مقابله و ایستادگی در برابر موانعی كه بلافاصله پس از هر پیشرفت برای بنده به وجود میاید یقیناً فرد را به این اطمینان می رساند كه خداوند انسان را تنها نمی گذارد، خدا مهربان است، مولا یار و مدد كارمان است و راهنمایمان.

اگر دقت كرده باشیم در زندگی مرامی و روزمره گی هر یك از ما، نقطه ضعف، عامل و منشأ بسیاری از ضربه ها و شكست های ما است. بارها اتفاق افتاده كه فردی از اطرافیان و دوستان و آشنایان ما بر نقطه ضعفی از ما شناخت پیدا كرده و به محض به وجود آمدن مشكلی در روابط بین فردی ما با او، از طریق همان نقطه ضعف  شده باشد و ما را مورد آزار قرار دهد. در درون ما نیز به همین صورت است كه هر گاه از پیش آمدن چیزی ترسیدیم، آن مسئله اتفاق افتاده است. اولین هدف برای هر رهرو پس از شناخت و ساختن شخصیت و تعیین هدف، حفاظت درونی و بیرونی (جسمی و روحی ) از خویش است.

بسیاری از فناوری دیجیتالی امروزی دارای كد و یا شناسه شخصی است كه تنها خود فرد می تواند آن را بازگشایی نماید. كد یا شناسه از حس گری كه در درون دستگاه وجود داده تبعیت می كند و فرمان داده شده را اجرایی می كند. تمامی رهروان نیز می توانند حس گر وجودی خود را فعال كرده و از ورود هرگونه فریب و نیرنگ شیطانی جلوگیری كنند. پرداختن به خود و سفر كردن مدام به درون و آنالیز و رسیدگی كردن به چیدمان وجودی از جمله راهكارهای راه اندازی و تقویت این حس گر درونی است.

 قدری خودمان را دوست داشته باشیم و علاوه بر آنالیز درونی، كمی به درس های گفته شده در مشق عشق رجوع كنیم، جرا كه ممكن است رسیدن به كلمه و جمله ای برای ما راهگشا و ایجاد كننده شور و شعف ناشی از توانستن باشد.

برای شكل گیری یك شخصیت كامل: اعتماد به نفس و چیدمان صحیح فكری، حفظ خوبی ها، دور ریختن بدی ها و بخشیدن اختلافات، می تواند بهترین راه حل جهت عدم ورود حیله و وسوسه های شیطانی باشد. انسان می تواند بدین وسیله قدرت و توانایی آن را پیدا كند كه فرماندهی مغزی و كنترل تفكر و اندیشه اش را در دست بگیرد و از انجام برخی اعمال مانند دروغ و بدگویی بپرهیزد. به طور مثال چنانچه در جمعی قرار بگیریم كه به بدگویی دیگران مشغول باشند و ما جمع را به این سبب ترك كنیم در واقع علاوه بر این كه دیگران را متوجه زشتی عمل و ناپسند بودن آن عمل در دیدمان می كنیم، از دادن نقطه ضعف به دیگران نیز جلوگیری می كنیم. وقتی نقطه ضعف از انسان دور می شود، فرد نمی ترسد و از ناامیدی فاصله می گیرد، چرا كه می داند ناامیدی انسان را به عقب برمی گرداند. گذشته ها خاطره های ماست، فرداها راز ماست. آن چه باید به خوبی دریابیم اكنونی است كه در آن زندگی می كنیم .

وقتی همه حركات ما با این باور و دیدگاه انجام می پذیرد كه خداوند حاضر و ناظر بر احوالات ما است و از رگ گردن به ما نزدیك تر است و این كه ما در سمت و سوی خداست كه بندگی آغاز كردیم و شكرگزار اویم ،خداوند نیز بر ما عاشق خواهد بود، عشق جذبه ای دارد كه حتی اگر بر زبان هم جاری نشود، تبادل آن در وجود افراد حس می شود. سیستم خلقت الهی مهر و مهربانی است. در خلقت خداوند نامهربانی، بدی و زشتی وجود ندارد. ما باید در ساختار شخصیتمان، خودمان را به جایی برسانیم كه زیبا ببینیم و از بد دیدن بپرهیزیم. به واقع، زیبا نگاه كردن است كه بسیار مهم است. چه بسا انسان هایی هستند كه علیرغم ظاهر بسیار زیبا، درونی بسیار تاریك و سیاه دارند. ظاهر زیبا داشتن شرط زیبا بودن نیست چرا كه در سفر به دیار باقی تا رسیدن به روز معاد ظاهر انسان در هر شكل و رنگی، پوسیده و از بین خواهد رفت ولی روح هر انسان و واقعیت های درونی و توشه و اسباب خانه دل هر فردی است كه می تواند زیبا و درخشان باشد. در خانه دل رهرو بدبینی، زشت اندیشی و زشت نگریستن وجود ندارد.

سیاق آقا امیر المومنین (ع) در هر زمینه ای نشانگر زیبایی و مملو از علمِ بودن و رفتن و استراژی صحیح زندگی و بندگی است. در برنامه های ارائه شده توسط مولا هیچ گاه، حمله وجود ندارد و آن چه هست تنها دفاع است و مراقبت و مواظبت. رهرو مولا باید با اعمال زیبا و پسندیده، الگو باشد نه با زبان؛ در وجود یك رهرو بدی، زشت اندیشی، تهمت و دروغ جایی ندارد. در حس گیری، رهرو باید قدری قوی ظاهر شود كه بتواند امتحانات و فریب ها را تشخیص دهد.

در پیش اشاره كردیم كه رهرویی كه در برخورد با مشكلات به بیان چراها بپردازد نه تنها از امتحان الهی خود بازمانده بلكه دریچه های ورود شیطان به درونش را باز گذاشته است. وقتی می پردازیم به اینكه امور دیگران به طور كامل انجام پذیرفته و امور ما نه؛ در واقع نقطه ضعف به دست شیطان داده و او را آماده ی زمزمه كردن و ضربه زدن به درونمان كردیم  و فرصت انحراف خود را برای خارج شدن از صف بندگان خاص الهی مهیا كردیم. گاهی یك لحظه منفی نگری می تواند اسباب ویرانی ایمان و باور ما شود.

رهرویی كه ابتدای بروز مشكل با اطمینان قلب، به خداوند توكل می كند و باورش را این قرار می دهد كه خداوند هیچ گاه برای من بد نمی خواهد و مشكل خویش را حكمتی از سوی خدا می بیند و در برابر مشكل صبر می كند، نه تنها در امتحان خود به موفقیت می رسد بلكه دریچه های ورود شیطان را به درونش می بندد و خود را لایق دریافت پاداش الهی می كند. چنین موفقیتی لبخند رضایت خدا  و مولا علی (ع) و شفاعتی را به همراه دارد كه بر طرف كننده ی نیاز ما در سرای باقی است. عشق مرهم همه دردهاست، همه آمدیم و پذیرفتیم كه بمانیم . به لطف خدا ماندیم و در حوالی بیت یار سكنی گزیدیم اما هدفمان اطراف بیت مولا نبود، همه آمدیم تا در بیت مولا راه یابیم و ساكن شویم. در مرام ما نام بردن از حضرت علی (ع) یعنی نام بردن از آل ایشان، یعنی نام بردن از نور واحد.

تغییر فصل دادن در درون هر یك از ما و آغاز سر زندگی، طراوت و تازگی با ارائه كردن زیبایی های وجودیست كه انجام می پذیرد. زیبایی رویش است، توانستن های رهرو توانستن هایی حقیقی با تكیه بر عشق است نه توانستنی توأم با غرور و منیت.

سال جدید برای همه ما باید سال هدف گذاری همراه با زمان بندی درست و با توجه به توانایی فردیمان باشد. هدف ما با توجه به وسع و توانایی ما پیش می رود. عیدمان را با تعیین هدفی درست و بر اساس وسعمان آغاز كنیم و از امروزمان در جهت ساختن آینده و توشه گیری برای فردا بهره ببریم. اگر امروزمان را درك نكنیم نمی توانیم فردا را بسازیم.

در راستای شكل گیری شخصیتی و طی كردن مراحل رهرویی، باور ما بر این است كه خداوند روزی دهنده است و ما را تنها نخواهد گذاشت. در بسیاری موارد داشتن برخی نعمات مانند سلامتی و سعادت از داشتن نعمات مالی بسیار ارزنده تر و قابل اهمیت تر است. انسان های فرهیخته و دانا هیچ گاه نعمت سلامت و آرامش در عین فقر و تنگدستی را با نعمات مالی تعویض نكرده اند. ثروت و مادیات هیچ گاه تضمین كننده نبوده و نیست. فراموش نكنیم آنان كه هیچ ندارند و خدا را دارند در حقیقت مالك همه چیزند. با عشق خدا می توان در سرای ابدی نیز زندگی كرد و از توشه های ذخیره شده بهره جست.

وقتی شخصیت ما این گونه پاك و درست و با هدف شكل بگیرد ، می رسیم به  این كه به كجا خواهیم رفت؟ در ابتدای مشق عشق گفتیم از كجا آمده ایم؟ سال هاست كه عاشق شدیم و پیمودن مسیر سخت عاشقی را پذیرفتیم، بنابراین مشخص شد برای چه آمده ایم … اما با رسیدن به كمال و زیبا نگریستن، به كجا رفتنمان را خواهیم دانست.

انسانی كه رفتنش را در كنار معشوق ببیند و مرگ را آغاز زندگی دیگر ببیند از مرگ نمی هراسد و به یأس و ناامیدی نمی رسد. چنین انسانی زندگی كردن در این سرا را آن قدر با ارزش نمی بیند كه بخواهد به ظلم و حق كُشی بپردازد. وقتی مرگ را زندگی ببینی؛ حرص و طمع، بدذاتی و بدكاری در ما نخواهد بود و این یعنی همان روح سرزنده و سالمی كه هر لحظه مهیای سفر خواهد بود.

خداوند مهربان در دنیا امتحانات و سختی را بر بنده اِعمال می كند تا بنده در آخرت از آتش جهنم و عذاب های الیم در امان باشد. وقتی خداوند می بیند كه بنده دائما در ذكر و یاد او است و در مسیری گام برمی دارد كه مقبول  الهی است، خداوند نیز راه را در آخرت بر بنده باز می كند و او را از تاریكی به نور و روشنایی می برد. انسانی كه به كارهای نورانی می پردازد، كاسه كوچك گدایی به دست نمی گیرد و از فانی های دنیا تنها برای توشه آخرت بهره می برد. وقتی دلمان برای بخشش و انجام امور الهی راضی و خشنود باشد یعنی راه برای ما باز است. مبادا فریب روزمرگی را بخوریم. ارزش ما در رفتار ماست. باور رهرو باید این باشد كه رهرو هیچ گاه در مسائل مادی نمی ماند.

هریك از ما سفیرانی هستیم كه با اعمال خود پیام رسان به دیگرانیم. سال جدید بهترین فرصت برای آغوش كشیدن سالمندان و بوسیدن این عزیزان است. سر زدن و رسیدگی به والدین از جمله وظایف رهرو و سالك آقا امیر المومنین (ع) است. درست حركت كردن رهروان سبب می شود تا درستی حركات ما مورد تأیید دیگران باشد. رسیدگی به ایتام نیز از جمله دیگر اعمالی است كه رضایتی بی مانند را در درون انسان به وجود می آورد. فراموش نكنیم  راه مولایی را طی می كنیم كه شب ها كیسه به دوش بودند و امیدِ چشمانِ منتظرِ یتیمان. اعمال هریك از ما پیام آور عید است. اعمال خانم حضرت زینب (س)  الگویی راستین برای رهروان مولاست . برای این كه بدانیم كجا مادر، كجا خواهر، كجا سردار و كجا مرید باشیم، دوره كردن كتاب زندگی این بزرگواران راه سعادتی است برای هر آن كه طالب سعادت حقیقی باشد. والسلام…